تحلیل محتوایی ابزارهای انسجام در سخنرانی های دولت تدبیر و امید در حوزه مدیریت کلان سازمان های دولتی، دوره اول و دوم ریاست جمهوری

در پژوهش حاضر، محتوای سخنرانی­های دولت تدبیر و امید در حوزه مدیریت کلان سازمان­های دولتی، دوره اول و دوم ریاست جمهوری از منظر کاربرد ابزارهای انسجام و در چارچوب نقش­گرایی هلیدی و حسن (۱۹۷۶) مورد واکاوی قرار گرفتند. پژوهش به شیوه تحلیل محتوا و به صورت توصیفی و تحلیلی انجام گرفت و محتوای آن چهار سخنرانی در حوزه مدیریت کلان سازمان­های دولتی بود که به شیوه تصادفی انتخاب شدند. ابزارهای انسجام در چهار سخنرانی استخراج گردید و بسامدگیری شدند. درصد وقوع هریک از ابزارها نیز به دست آمد. پس از بررسی داده­ها مشخص شد، سخنرانی اول با ۴۷۴ مورد، سخنرانی دوم با ۴۴۴ مورد، سخنرانی چهارم با ۴۲۱ مورد و سخنرانی سوم با ۴۱۱ مورد، در به کارگیری ابزارهای انسجام به ترتیب در رتبه­های اول تا چهارم قرار دارند. در سخنرانی اول، ارجاع بیش­ترین و معرفگی و زمان، کم­ترین ابزار انسجام بودند. در سخنرانی دوم، تکرار و معرفگی به ترتیب بیش­ترین و کم­ترین ابزار انسجام به کار رفته بودند. در سخنرانی سوم نیز، عناصر پیوندی بیش­ترین و معرفگی کم­ترین ابزار انسجام بودند و در سخنرانی چهارم ارجاع بیش­ترین و معرفگی کم­ترین ابزار انسجام به کار رفته بودند. در راستای تحلیل آماری دقیق­تر و یافتن معناداری در توزیع ابزارهای انسجام در هریک از سخنرانی­ها، از آزمون مجذور کای استفاده گردید. بر اساس نتایج به دست آمده در سطح p<۰.۰۵ میان توزیع ابزارهای انسجام به کار رفته در هریک از سخنرانی­ها تفاوت معناداری وجود دارد.

Keywords:

ابزارهای انسجام , دولت تدبیر و امید , مدیریت , سازمان