شایسته سالاری مدرن در دولتهای مجازی

امروزه بحث دولتهای مجازی بسیار مورد نقد و نظر قرار گرفته است. در متون پژوهشی دانشگاهی داخلی هنوز به تعریف استاندارد لازم و تحلیل و نقد دقیقی از دولت مجازی نرسیده ایم. متاسفانه متون ترجمه شده ی کافی هم از تحلیل های حقوقی و سیاسی خارجی در سطح دانشگاهی داخلی پیدا نمیشود. نه اینکه نباشد! هست اما کافی نیست. النهایه، مفهوم دولتهای مجازی از وقتی مورد چالش جدی قرار گرفت که خود دولتها به دستاوردهای مجازیشان در زمینه اعمال حاکمیت در جامعه، مشکوک شدند. یکی از این ابرچالشها، بحث استفاده و سوءاستفاده از قدرت وموقعیت بسیار شکننده ی دولت مجازی در ارتباط با بحث تقابل آزادیهای مردم و امنیت ملی بوده و هست.دولت مجازی، ساختاری منسجم و به هم پیوسته را لازم دارد که ۴ رکن اخلاق، ارتباطات، اقتصاد و یکانگی را در همه ی ابعاد خود داشته باشد. دهکده ی سبز جهانی، جهانی منسجم و مرفه و اخلاق مدار است که بوسیله دوربینهای دیجیتال، اینترنت پرسرعت، پردازشگرهای قوی، نرم افزارهای منظم و کاربردی هدایت میشود. دشمنانش، بدافزارهای مخربی است که بوسیله افکار پلید سارقان اطلاعات طراحی و با اثرگذاری بر کارکرد همه دستگاههای الکترونیک ادارات، بانکها، مردم، سیستمهای امنیتی و اطلاعاتی، رسانه ها، و .... ابتدا اخلاق و هویت مردم را هدف قرار میدهند، سپس جیب شان را میزنند و آنگاه به تخریب سیستمهای محافظت کننده امنیت عمومی رو میآورند.