تدوین مدل کارایی گردشگری دوچرخه سواری در ایران

هدف این تحقیق تدوین مدل کارایی گردشگری دوچرخه سواری در ایران با رویکرد مبتنی بر نظریه داده بنیاد مدل اشتراس وکوربین بود. روش تحقیق آمیخته بوده است که جامعه آماری این تحقیق در بخش کیفی شامل کلیه صاحب نظران در حیطه بهروزی، مدیریت منابع، گردشگری به ویژه رشته دوچرخه سواری اعم از اساتید دانشگاهی، کلیه مدیران فدراسیون دوچرخه سواری و کارشناسان مدیریتی بودند که نمونه گیری بر اساس مصاحبه های عمیق و روش نمونه گیری هدفمند و تکنیک نمونه گیری گلوله برفی تا اشباع نظری و کفایت به ۱۳ مصاحبه رسید. در بخش کمی ۳۸۴ نفر طبق جدول مورگان در تحقیق شرکت کردند که برای تعیین موثق بودن داده های کیفی از روش" کدگذاری های باز و روش بازبینی و در قسمت کمی تحلیل عامل تاییدی و ابزارسازی صورت گرفت و تحلیل داده های کمی در محیط نرم افزار مکس کیودا و کمی در محیط نتایج کدگذاری اولیه بیانگر۹۰ کد باز که برخی به شرح زیر بوده استدانش تخصصی مدیران، داشتن تجربه مدیریتی در حوزه گردشگری ورزشی، سنجش بهره وری صنعت گردشگری، داشتن تخصص مدیران و مربیان " که نتایج کدبندی محوری و روابط بین مقوله های شناسایی شده در غالب دوازده کدمحوری با نام های نرم افزاری، جذب سرمایه، مدیریت بهره-وری، هیجانی، کارایی، رفتاری، سرمایه انسانی، ساختار مالی، رشد اقتصادی، سخت افزاری، عملکردی اثربخشی مهم بوده که استخراج شد و مدل نهایی کیفی شماتیک تائید شد و پرسشنامه و تحلیل عامل تاییدی هم دارای برازش مناسب بوده است.

Keywords:

بهروزی , گردشگری , دوچرخه سواری