دیدگاه شهروندان در خصوص سرزندگی محورهای گردشگری پیاده (پیاده راه گردشگری چهارباغ عباسی اصفهان)

ارتقاء کیفیت و سرزندگی پیاده راه ها در حال تبدیل شدن به سناریویی مهم در رقابت های ملی، منطقه ای و بین المللی در فرایند توسعه گردشگری است. این مهم، لزوم توجه به مولفه های گوناگونی را ایجاب می نماید که در رویه های مدیریت گردشگری شهری، کمتر مورد توجه واقع می شوند. بسیاری از طرح های توسعه محورهای گردشگری پیاده، علی رغم صرف هزینه و زمان در فاز مطالعاتی، پس از افتتاح، همچنان با مشکل عدم استقبال عمومی و سرزندگی مواجه هستند. در این راستا، سوال اصلی این مقاله شکل می گیرد. آیا تفاوت معناداری نسبت به شناخت عوامل موثر در سرزندگی پیاده راه های شهری بین افراد مختلف وجود دارد؟ پاسخ به این پرسش به خصوص در کشورهایی نظیر ایران، که تصمیم گیری ها در خصوص مداخله در فضاها به شکل یکطرفه و بدون مشارکت کاربران آینده چنین پروژه هایی اتخاذ می شود، از اهمیت بسیاری برخوردار است. در این مقاله تلاش شده با استفاده از روش شناسی کیو موانع موجود در محور گردشگری چهارباغ عباسی اصفهان در نیل به سرزندگی، شناسایی و با استفاده از تحلیل عاملی کیو ، ذهنیتهای مختلف افراد نسبت به این موضوع مورد تحلیل قرار گیرد. پس از بررسی ادبیات تحقیق و انجام مصاحبه های نیمه ساختاریافته با افراد مختلف که به دفعات در این پیاده راه حضور یافته اند، حدود ۳۹ مانع شناسایی گردید و توسط مشارکت کنندگان اولویت بندی شد. در نهایت، بر اساس یافته ها و نتایج تحلیل عاملی، ذهنیت مشارکت کنندگان به سه عامل یا گروه دسته بندی شد. در حقیقت نتایج حاصل از تحقیق نشان داد سه دیدگاه مختلف نسبت به موانع موجود در این فضای شهری، برای دستیابی به سرزندگی مطلوب در میان کاربران وجود دارد.

Keywords:

سرزندگی , پیاده راه , گردشگری شهری , چهارباغ عباسی