ظرفیت برد روانشناختی و مدیریت مناطق ساحلی حاشیه دریاچه سد زاینده رود

ظرفیت برد روانی در میان افراد بر اساس فرهنگ، نوع منطقه گردشگری، عوامل روانی و اجتماعی ازجمله تعامل میان افراد متفاوت است؛ به طوری که ازدحام، مستقیم ترین نمود فیزیکی و روانشناختی افزایش تعداد گردشگران و در ارتباط تنگاتنگی با ظرفیت برد روانی است. تحقیق حاضر به بررسی ظرفیت برد روانی منطقه گردشگری ساحل دریاچه سد زاینده رود پرداخته است. میزان رضایتمندی استفادهکنندگان بر اساس ۱۶ پارامتر از طیف لیکرت در پنج مقیاس کد گذاری و بررسی گردید که بیشترین میزان رضایتمندی (۴/۸۶ درصد) مربوط به امنیت منطقه و بیشترین نارضایتی (۴/۵۴ درصد) مربوط به وجود میز و صندلی بوده است. از آنالیز ماتریس اهمیت- کارایی جهت بررسی اهمیت شرایط استفاده شد که اهمیت همه پارامترها به جز ازدحام جمعیت، پرداخت ورودی و وجود میز و صندلی بیش از ۹۰ درصد بوده و تمیزی ساحل کاملا مهم است. جهت بررسی نمایانه های ظرفیت برد اجتماعی نیز از روش بررسی رویارویی گزارش شده و روش بررسی هنجارها با استفاده از تکنولوژی ICT استفاده شد که رویارویی گزارش شده، ۳۷۹۷ نفر و آستانه های قابل قبول آن ۱۳۷۰ تا ۸۳۷۵ نفر محاسبه گردید. برای چگونگی تاثیر حضور مردم بر کیفیت فعالیت گردشگری سایر افراد، بیش از نیمی از گردشگران بیان کردند که حضور مردم میزان لذت آن ها از فعالیت گردشگری را افزایش می دهد. برآورد تمایل به پرداخت گردشگران نیز نشان داد که بیش از نیمی از مردم در صورتی که هزینه ها صرف حفاظت منطقه شود تمایل به پرداخت دارند.