هم بستگی کیفیت زندگی کاری با رضایت شغلی پرستاران در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی همدان

مقدمه: پرستاران عمده ترین بخش نیروی انسانی نظام سلامت را تشکیل می دهند. این مطالعه با هدف تعیین رابطه کیفیت زندگی کاری و رضایت شغلی پرستاران در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی همدان انجام شده است. روش کار: مطالعه حاضر توصیفی-تحلیلی است که در آن ۲۶۹ پرستار بیمارستان شهر همدان به صورت تصادفی انتخاب شدند. گردآوری داده ها به کمک دو پرسشنامه رضایت شغلی و کیفیت زندگی کاری صورت گرفت که ضریب پایایی آنها بر اساس شریب آلفای کرونباخ به ترتیب ۹۴/۹ و ۸۰ بوده است. داده ها با نرم افزار SPSS نسخه ۲۱، آمار توصیفی و آزمون کای دو و آزمون تی و ANOVA تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: بین کیفیت زندگی کاری با امنیت شغلی و ارزشیابی رابطه معناداری وجود دارد (۰/۰۵>P)، اما با دیگر ابعاد مانند مشارکت در تصمیم گیری، نظام باز ارتباطات، سرپرست و حقوق و مزایا رابطه معناداری مشاهده نمی شود. همچنین بین رضایت شغلی از بعد حقوق و مزایا و ترفیع شغلی رابطه معناداری وجود دارد (۰/۰۵>P) و با سایر ابعاد مانند ماهیت کار، سرپرست، روابط با همکار، ترفیع شغلی و حقوق و مزایا رابطه معناداری ندارد. بین کیفیت زندگی کاری و رضایت شغلی نیز رابطه معنا داری مشاهده شد (۰/۰۰۱=P). نتیجه گیری: بین رضایت شغلی و کیفیت زندگی کاری پرستاران در جامعه مطالعه حاضر، ارتباط معنادار و مثبتی وجود دارد؛ بنابراین توجه سیاست گذاران، برنامه ریزان نظام سلامت و مدیران بیمارستان ها به نیازهای کلیدی پرستاران مانند افزایش حقوق و مزایا، امنیت شغلی، ترفیع و ارزشیابی عادلانه می تواند در افزایش رضایت شغلی و کیفیت زندگی کاری پرستاران نقشی بسیار مهمی ایفا کند.

Keywords:

Quality of working life , Personal satisfaction , Hospital , Nursing staff , Hamadan , کیفیت زندگی کاری , رضایت شغلی , بیمارستان , پرستاری , همدان