ارزیابی ریسک خطر فلزات مس و روی در بافت عضله ماهی طلال (Rastrelliger Kanagurta)، در سه منطقه پارسیان، عسلویه و میناب، خلیج فارس

آلودگی به فلزات یکی از مشکلات مهم زیست محیطی و یکی از نگرانی های مهم بهداشت مواد غذایی به شمار می آید. در پژوهش حاضر، با اندازه گیری غلظت مس و روی در عضله ماهی طلال ریسک ناشی از مصرف این ماهی برای انسان مورد ارزیابی قرار گرفت. پس از انجام عملیات آماده سازی، زیست سنجی و هضم قسمت های عضله ماهی، اندازه گیری غلظت عناصر سنگین اندام های مورد مطالعه با کمک دستگاه جذب اتمی انجام شد. میانگین میزان فلزات مس و روی در بافت عضله ماهی های طلال از بسیاری از استانداردهای بین المللی موجود پایین تر بود. همچنین، محاسبات نشان داد که جذب روزانه و هفتگی فلزات مس و روی با توجه به میزان سرانه مصرف هر ایرانی، کم تر از مقادیر راهنمای ارائه شده (PTWI و PTDI) از سوی سازمان بهداشت جهانی و سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا است. میزان پتانسیل خطر به بیماری های غیر سرطانی THQ برای فلزات مس و روی در مطالعه حاضر و نیز THQ مجموع برای این فلزات کمتر از یک به دست آمد. از نتایج این تحقیق برمی آید که غلظت فلزات در ماهی طلال از نظر مسمومیت، برای مصرف انسان قابل قبول می باشد و مصرف این ماهی غیرمحتمل است که سبب بروز عوارض سوء بهداشتی برای مصرف کنندگان شود.

Keywords:

Risk assessment , Persian Gulf , Heavy metals , Indian mackerel , Rastrelliger , ارزیابی ریسک , خلیج فارس , فلزات سنگین , ماهی طلال , Rastrelliger