اثرات نانوذره اکسید روی و یون روی بر آسیب بافت روده خرچنگ دراز آب شیرین (Astacus leptodactylus)

هدف این پژوهش، بررسی تاثیر نانوذرات اکسید روی و یون روی بر آسیب شناسی بافت روده خرچنگ دراز آب شیرین (Astacus leptodactylus) در شرایط آزمایشگاهی می باشد. در این مطالعه از دو غلظت غیرکشنده نانوذرات اکسید روی و یون روی (۰۵/۰ میکروگرم بر لیتر و ۵/۰ میلی گرم بر لیتر) به همراه گروه شاهد استفاده گردید. پس از ۱۴روز رویارویی با نانوذرات اکسید روی و یون روی، بافت روده خرچنگ نمونه برداری شد. آسیب هایی نظیر افزایش سلول های جامی و انحطاط اپیتلیوم، ادم، افزایش سلول های پلاسما و لنفوسیت و نکروز در بافت روده خرچنگ دراز آب شیرین مشاهده شد.

Keywords:

Nanoparticle , Ion , Histopathology , Intestine , Nanotoxicology , Freshwater crayfish , آسیب شناسی بافتی , سم شناسی , نانو ذره