اثر محرومیت غذایی بر توسعه سلول های کلراید آبششی در بچه ماهی سفید دریای خزر (Rutilus frisii kuttum) در مواجهه با تنش شوری

سازش پذیری با آب شور یک مرحله بسیار حساس و بحرانی در زندگی بچه ماهیان رودکوچ نظیر ماهی سفید دریای خزر می باشد. این تحقیق با هدف بررسی اثر محرومیت غذایی بر توسعه سلولهای کلراید آبششی در زمان سازش پذیری با آب شور انجام شده است. به این منظور بچه ماهیان سفید به دو گروه تقسیم بندی شدند: گروه کنترل در تمام طول دوره آزمایش در حد سیری ظاهری غذادهی شده و در گروه آزمایشی بچه ماهیان تحت تاثیر تیمار گرسنگی قرار گرفتند. بچه ماهیان به مدت ۷ روز در معرض تنش شوری قرار گرفته و نمونه برداری از بچه ماهیان در روزهای دوم، سوم، چهارم و هفتم پس از تنش انجام شد. در نهایت فعالیت آنزیم پمپ سدیم پتاسیم آبششی، تعداد و اندازه سلولهای کلراید آبششی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که محرومیت غذایی موجب کاهش سطح فعالیت آنزیم پمپ سدیم-پتاسیم آبششی و کاهش قطر، مساحت و محیط سلولهای کلراید آبششی شد (P<۰.۰۵). نتایج به دست آمده از این بررسی نشان داد که محرومیت غذایی در بچه ماهیان سفید در زمان مواجهه با آب شور می تواند موجب ایجاد اختلال در توسعه سلولهای کلراید آبششی و در نتیجه عدم موفقیت در زمان سازش پذیری با آب شور گردد.

Keywords:

Feed deprivation , Seawater adaptation , Kuttum fish fingerling , سلول کلراید , ماهی سفید , پمپ سدیم-پتاسیم