تاثیر جیره های مختلف غذایی بر رشد و بازماندگی کرم پرتار Perinereis nuntia در شرایط پرورش آزمایشگاهی

با توجه به اهمیت کرم پرتار Perinereis nuntia در جیره غذایی مولدین میگو، دست یابی به تکنیک زیستی تکثیر و پرورش اقتصادی این گونه از اهداف مهم صنعت میگو می باشد. به این منظور، استفاده از جیره های غذایی که بیشترین رشد و کمترین تلفات را برای کرم پرتار P. nuntia در فرآیند پرورش داشته باشند حائز اهمیت می باشد. در تحقیق حاضر اثر چهار تیمار غذایی مختلف شامل غذای تجاری میگو- بیومار، غذای حاوی مکمل اسپیرولینا، جلبک سبز flexuosa Enteromorphaو جلبک سبز Ulva fasciata بر میزان رشد و درصد بازماندگی این گونه از کرم پرتار در شوری ۳۵ قسمت در هزار بررسی شد. تعداد ۴۸۰ کرم پرتار با میانگین وزن اولیه ۰۰۲/۰±۰۱/۰ گرم در قالب چهار تیمار و سه تکرار به مدت سه ماه با جیره های غذایی تغذیه شدند. نتایج آزمایش بیانگر تاثیر معنی دار نوع جیره بر میزان وزن نهایی و درصد بازماندگی کرم پرتار بود. تیمارهای تغذیه شده با غذای تجاری میگو و غذای حاوی اسپیرولینا دارای وزن نهایی بیشتری نسبت به تیمارهای تغذیه شده با جلبک سبز flexuosa E. و U. fasciata بودند (۰۵/۰>P). از طرفی تیمارهای تغذیه شده با ماکروجلبکها دارای درصد بازماندگی بیشتری نسبت به سایر تیمارها بودند (۰۵/۰>P). با توجه به درصد بازماندگی بالای P. nuntia در تغذیه با جلبک سبز انترومورفا و کاهوی دریایی و تفاوت وزن بسیار کم این دو تیمار با تیمارهای تغذیه شده با غذای تجاری میگو و غذای حاوی مکمل اسپیرولینا، می توان جلبک سبز انترومورفا و یا جلبک کاهوی دریایی را جهت پرورش این پرتار پیشنهاد نمود.

Keywords:

Culture , Feeding , Green algae , Perinereis nuntia , Polychaete , Survival , بازماندگی , پرورش , کرم پرتار , تغذیه , جلبک سبز , Perinereis nuntia