تاثیر صدای مادر بر شاخص های فیزیولوژیک نوزاد پره ترم: مطالعه کارآزمایی بالینی

مقدمه: تحریک شنیداری مطلوب موجب بهبود عملکرد فیزیولوژیک نوزادان پره ترم می شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر صدای مادر بر شاخص های فیزیولوژیک نوزاد پره ترم انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تک گروهی با طرح پیش آزمون و پس آزمون در مرکز آموزشی درمانی مهر  ملایر در سال ۱۳۹۵ انجام شد. ۳۶ نوزاد زودرس با سن تولد ۳۶-۳۲ هفته بارداری و سن ۲۸-۳ روز، به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. مادر هر نوزاد ۳ روز متوالی و هر روز ۱۰ دقیقه به صحبت نجواگونه با نوزاد پرداخت. روزانه درصد اشباع اکسیژن خون شریانی، تعداد ضربان قلب و تنفس، ۵ دقیقه پیش از مداخله، ۱۰ دقیقه حین آن و ۵ دقیقه پس از مداخله اندازه گیری و ثبت شدند. داده ها با SPSS نسخه ۲۲ و آمار توصیفی شامل میانگین، انحراف معیار و آزمون های آنالیز واریانس با اندازه های تکراری و مقایسه های چندگانه توکی در سطح اطمینان ۰/۹۵ تحلیل شدند. یافته ها: در هر روز بین ۳ زمان اندازه گیری، میانگین درصد اشباع اکسیژن خون شریانی، ضربان قلب و تنفس   اختلاف معنی دار آماری داشتند (۰/۰۰۱>P). بنا بر مقایسه های چندگانه توکی بین ۳ زمان اندازه گیری، میانگین تعداد تنفس و ضربان قلب کاهش، اما میانگین درصد اشباع اکسیژن خون شریانی افزایش داشت (۰/۰۰۱>P). نتیجه گیری: صدای نجواگونه زنده مادر باعث بهبود شاخص های فیزیولوژیک نوزادان پره ترم شد. بدین صورت که تعداد تنفس و ضربان قلب کاهش و درصد اشباع اکسیژن خون شریانی افزایش یافت. لذا پرستاران می توانند در برنامه ریزی مراقبت روزانه، ساعاتی را به گفتگوی مادران با نوزادان خود اختصاص دهند.

Keywords:

Neonatal Intensive Care Unit , Preterm Infants , Live Voice , Physiological Responses , بخش مراقبت ویژه نوزادان , نوزاد زودرس , صدای نجواگونه مادر , شاخص های فیزیولوژیک