ارزیابی خطر انتقال عفونت های بیمارستانی در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان بهشتی کاشان درسال ۱۳۹۰

مقدمه: آلودگی میکروبی بخشهای ویژه بیمارستان از مهم ترین عوامل انتقال عفونت های بیمارستانی است. انتقال عفونت از وسایل و محیط به بیماران به شکل وسیعی از طریق تماس صورت می گیرد. شناسایی منابع و مخازن آلودگی اولین گام در کنترل عفونت است. این مطالعه به منظور ارزیابی خطر انتقال عفونت در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان انجام شد. روش کار: مطالعه به صورت تجربی در مقیاس واقعی طی ده هفته در دو مرحله قبل و بعد از مداخله صورت گرفت. ارزیابی مداخله دو بار در هفته با شاخصهای Visual، ACC و SA انجام شد. نتایج به صورت پاک و آلوده گزارش گردید. تجزیه و تحلیل نتایج با نرم افزار آماری ۱۸/SPSS و آزمون آماری ناپارامتری مک نمار صورت گرفت. یافته ها: میزان آلودگی و خطر انتقال عفونت با شاخص Visual، ACC و SA به ترتیب ۸۶% ،۷۵/۷۶ % و ۷۵/۱۲% بود. بیشترین آلودگی در شاخص Visual به دستگیره در (۱۰۰%)، ACC به کف اتاق، تخت بیمار و صندلی (۸۵%) و SA به میزکنار تخت بیمار و صندلی(۵/۲۲%) مربوط بود. خطر انتقال عفونت و میزان آلودگی با شاخص Visual برای گوشی تلفن ثابت در نمونه های قبل و بعد از ضدعفونی با ۰۲۱/۰P= و با شاخص ACC برای میز کنار تخت با ۰۲۱/۰P= اختلاف معنی داری نشان داد. نتیجه نهایی: خطر انتقال عفونت را می توان با شناسایی منابع و مخازن عفونت و اجرای برنامه ضدعفونی کاهش داد. تدوین راهنمای نظافت و گندزدایی، آموزش و پایش مداوم آن با روش های استاندارد، می تواند خطر انتقال عفونت های متقاطع را کاهش دهد.

Keywords:

Disinfection , Hospital , ICU , Infection Control , بیمارستان , ضدعفونی , کنترل عفونت , مراقبت های ویژه