بررسی زمان ماندگاری کاتترهای داخل وریدی با میزان ابتلاء به فلبیت سطحی در بیماران بستری

مقدمه و هدف: کاتترهای محیطی داخل وریدی دارای عوارض زیادی هستند که پیشگیری از آن یکی از مهمترین اهداف پزشکی محسوب میشود. لذا این تحقیق به منظور بررسی زمان ماندگاری وسایل داخل وریدی با میزان ابتلاء به فلبیت سطحی انجام گرفت. روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی است که بر روی ۶۷ بیمار بستری در بخش جراحی مغز و اعصاب بیمارستان مباشر کاشانی صورت گرفت. برای جمع آوری اطلاعات از چک لیست مشاهده استفاده شد و متغیرهای مورد بررسی شامل اطلاعات دمو گرافیک، تشخیص­های پزشکی، نوع سرم، نوع داروی دریافتی، نوع کاتتر و... بود. روش کار بدینگونه بود که پس از جایگذاری کاتتر محل از نظر علایم فلبیت که شامل درد، حساسیت، گرمتر بودن ناحیه نسبت به دست مقابل، قرمزی، تورم و طنابی شدن ورید هر ۱۲ ساعت مورد بازدید قرار می­گرفت و در صورت کسب حداقل ۲ امتیاز تشخیص فلبیت برای بیمار داده می­شد. نتایج: این تحقیق نشان داد که بیشترین میزان بروز فلبیت در طی ۴۸ ساعت بعد از جایگذاری کاتتر رخ داده است و آزمون آماری هیچگونه ارتباط معنی داری را بین ساعات بروز فلبیت و مشخصات دمو گرافیک نشان نداد. نتیجه نهایی: بر اساس نتایج این تحقیق یشنهاد می­گردد کاتتر های وریدی  در طی ۴۸ ساعت اول تعویض گردند.

Keywords:

IV line / Phelebitis , فلبیت , کاتترهای داخل عروقی