بررسی عوامل مرتبط با زمان اقامت بیماران در بخش اورژانس: یک مطالعه تحلیلی

مقدمه: مدت اقامت بیماران در بخش اورژانس شاخص مهم اثربخشی خدمات سلامت است. عوامل چندی مانند جنس، سن، زمان مراجعه، نحوه مراجعه، علت مراجعه و سطح تریاژ می توانند بر آن تاثیر بگذارند. لذا مطالعه حاضر باهدف تعیین ارتباط این عوامل با اقامت بیماران در بخش اورژانس انجام شد. روش کار: در یک مطالعه توصیفی ۴۰۸ بیمار مراجعه‎کننده به بخش اورژانس سرپایی بیمارستان بعثت همدان به صورت در دسترس به مدت سه ماه (۱۳۹۲) موردبررسی قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل فرم زمان سنجی ثبت مدت اقامت بیماران و فرم تریاژ شاخص شدت اورژانس موجود در بیمارستان بود. فرم زمان سنجی با مشاهده مستقیم بیماران از ابتدای فرایند ورود بیمار تا خروج از بخش اورژانس توسط کرونومتر و فرم تریاژ توسط پرستاران مسئول تریاژ تکمیل گردید. کلیه داده های گردآوری شده توسط نرم افزار SPSS/۱۶ با استفاده از آزمون های آنالیز واریانس (ANOVA)، و تی مستقل در سطح اطمینان ۹۵/۰ تجزیه وتحلیل شد. یافته­ها: میانگین مدت مدت اقامت بیماران در بخش اورژانس ۹۱/۴۱±۲۶/۱۳۳ دقیقه بود. بین عواملی مانند جنس (۵۲/۰p=) و نحوه مراجعه به بیمارستان (۱۴/۰p=) و سابقه بستری (۸۰/۰p=) با مدت اقامت بیماران ارتباط معناداری حاصل نشد. اما بین سن (۰۰۱/۰>p)، زمان مراجعه (۰۰۱/۰>p)، علت مراجعه (۰۰۱/۰>p) با مدت اقامت بیماران در بخش اورژانس ارتباط معناداری به دست آمد. نتیجه نهایی: سن، زمان مراجعه، علت مراجعه، و سطح تریاژ بیماران با مدت اقامت در بخش اورژانس ارتباط دارند. بنابراین باید این عوامل هنگام استفاده از مدت اقامت بیمار به عنوان شاخص اثربخشی مراکز مراقبت سلامت مدنظر قرار گیرند.

Keywords:

Emergencies , Length of Stay , Patients , Triage , مدت اقامت , یبماران , تریاژ , فوریت های پزشکی