شناسایی سطح اخطار روسازی جاده های جنگلی و مدیریت آن با استفاده ازالگوریتم ژنتیک

ارزیابی وضعیت روسازی جاده های جنگلی و مدیریت بهینه هزینه نگهداری روسازی جاده های جنگلی به عنوان مهم ترین بخش از مدیریت یک جاده جنگلی محسوب می شود، حال آن که تخصیص بهینه هزینه در طول مدت استفاده از جاده بسیار دشوار است. بررسی وضعیت روسازی نیازمند تجهیزات خاصی است که به طور معمول به دلیل هزینه زیاد و عدم دسترسی به این نوع تجهیزات، کمتر مورد توجه قرار می گیرد. از این رو باید از تکنیک هایی استفاده شود که بتوانند روابط خطی و غیرخطی زوال سطح روسازی را ارزان تر و سریع تر مدل سازی کنند. در پژوهش پیش رو کاربرد تکنیک الگوریتم ژنتیک در شناسایی سطح اخطار روسازی جاده های جنگلی و برنامه ریزی ترمیم و نگهداری روسازی بررسی شد. بدین منظور شبکه جاده های جنگلی حوزه غرب هراز به طول حدود ۵۰ کیلومتر شامل پنج سری درنظر گرفته شدند. شناسایی سطح اخطار روسازی و ارایه یک برنامه ترمیم و نگهداری برای شبکه روسازی مذکور در طول یک دوره طرح پنج ساله و برمبنای برنامه ریزی یک ساله ارایه شد. نتایج نشان داد که مناسب ترین سطح هشدار خرابی بیرون زدگی برابر با پنج سانتی متر و برای شیارشدگی ۱۰ سانتی متر بود. با برنامه ریزی و انجام منظم فعالیت های ترمیم و نگهداری، هزینه ها حداقل ۲۵ و حداکثر ۷۳ درصد در طول دوره طرح برنامه نسبت به سال اول کاهش یافتند که این موضوع اهمیت فعالیت های مستمر تعمیر و نگهداری و لزوم به کارگیری تکنیک های نوین را در برنامه ریزی نگهداری روسازی نشان می دهد.

Keywords:

الگوریتم های بهینه سازی , بیرون زدگی , تعمیر و نگهداری , زوال , شیارشدگی