تاثیر اجرای برنامه مراقبتی بر اساس الگوی سازگاری روی بر آثار خستگی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

زمینه و هدف: سازگاری مناسب با بیماری ام اس می تواند به کاهش مشکلات بیماران کمک کند. یکی از الگوهای کاربردی در پرستاری الگوی سازگاری روی است. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر اجرای برنامه مراقبتی بر اساس الگوی سازگاری روی بر آثار خستگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی ۸۰ نفر از بیماران مبتلا به ام اس به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه ۴۰ نفری مداخله و کنترل تخصیص داده شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه Fatigue Impact Scale بود که پیش و پس آزمون در هر دو گروه تکمیل گردید. مداخله شامل ۶ جلسه (۲ جلسه آموزش عمومی و ۴ جلسه اجرای برنامه مراقبتی بر اساس رفتارهای ناسازگار) بود. داده ها با استفاده از نرم افزار Spss و توسط آزمون های آماری Mann–Whitney برای داده های کمی نان پارامتریک، T-test برای داده های کمی پارامتریک تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: قبل از مداخله، میانگین نمرات آثار خستگی و ابعاد آن بین دو گروه تفاوت معناداری نداشت. اما میانگین نمرات آثار خستگی و ابعاد آن بعد از اجرای برنامه مراقبتی بر اساس الگوی سازگاری روی در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل کاهش یافت که این کاهش از نظر آماری معنادار بود (۰۰۱/۰P=). نتیجه گیری نتایج این مطالعه نشان داد که الگوی سازگاری روی موجب کاهش آثار خستگی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروز می شود، لذا استفاده از این الگو توسط پرستاران پیشنهاد می شود.

تاثیر اجرای برنامه مراقبتی بر اساس الگوی سازگاری روی بر آثار خستگی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس Keywords:

Roy Adaptation Model , fatigue , Multiple sclerosis , nursing theory , مدل سازگاری روی , خستگی , مولتیپل اسکلروزیس , تئوری پرستاری