ارتباط استرس با الگوهای ارتباطی مادران کودکان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر

مقدمه: تولد کودک دارای کم توانی فشار زیادی بر اطرافیان و به ویژه والدین وارد کند و تمام رویاها و تخیلات آن ها را در مورد داشتن فرزندی سالم از بین ببرد و باعث مشکلاتی در ارتباطات خانوادگی و به وجود آمدن عواطف مخرب و منفی آ ن ها نسبت به کودک شود. هدف این مطالعه ارتباط استرس با الگوهای ارتباطی مادران کودکان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر مدارس کودکان استثنایی شهر همدان در سال تحصیلی ۹۵-۹۴ صورت گرفت. روش کار: در این پژوهش توصیفی- همبستگی، تمامی مادران کودکان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر در مدارس کودکان استثنایی شهر همدان در سال تحصیلی ۹۵-۹۴ که شامل ۵۳ نفر دختر و ۹۲ نفر بود، انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های پرسشنامه جمعیت شناختی، پرسشنامه استرس ادراک شده (PSS-۱۴) و مقیاس ارزیابی رابطه مادر-کودک (MCRE) جمع آوری شد و با استفاده از نرم افزار SPSS۲۰ تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج ضریب همبستگی چندگانه نشان داد که استرس با الگوهای ارتباطی پذیرش(۰۰۱/۰=P)، سهل گیرانه(۰۰۷/۰=P) و طرد (۰۰۱/۰=P)رابطه معنادار و منفی دارد، اما با الگوی ارتباطی بیش حمایتی رابطه ای ندارد. نتیجه گیری: بر اساس یافته های به دست آمده می توان نتیجه گرفت داشتن کودک کم توان ذهنی برای مادران به حدی استرس ایجاد می کند که الگوهای ارتباطی آن ها را تحت تاثیر قرار می دهد، لذا پیشنهاد می شود برای حفظ سلامتی و ارتقاء کیفیت زندگی این دسته از مادران برنامه هایی اجرا گردد.

Keywords:

Stress , communication , mothers , children with disability , استرس , ارتباط , مادران , کودکان با ناتوانی.