بررسی رابطه پرخاشگری و خود کا رآمدی ادراک شده در دانش آموزان مقطع متوسطه شهر همدان

مقدمه و هدف : پرخاشگریدرپیشبینیسازگاریروانی اجتماعینقش مهمی دارد. خودکارآمدی به عنوان عامل میانجی شناختی، بر قضاوت فرد در مورد توانایی تفکر، هیجان وعمل فرد اثرمی گذارد.  روش مطالعه : این مطالعه یک پژوهش همبستگی است که روی دانش آموزان پسر دبیرستانهای شهر همدان در سال تحصیلی ۸۹-۱۳۸۸ انجام شد. نمونه گیری به روش خوشه ای چند مرحله ای صورت گرفت. به نسبت مدارس موجود در هر ناحیه، تعدادی مدرسه انتخاب وپرسشنامه های پرخاشگری باس و پری و خودکارآمدی ادراک شده موریس توسط ۴۹۹ دانش آموز تکمیل شد. نتایج:نتایج نشان داد تنها ۱/۱۶% دانش آموزان از میانگین نمره بالایی در خودکارآمدی ادراک شده برخوردار بودند. ۱/۴۸% دانش آموزان پرخاشگری بالایی داشتند. بین دانش آموزان نواحی آموزش پرورش شهر از نظر متغیر پرخاشگری تفاوت وجود داشت. اما از نظر متغیر خودکارآمدی تفاوتی مشاهده نشد. بین پرخاشگری و خودکارآمدی ادراک شده رابطه منفی وجود داشت. بیشترین میزان پرخاشگری در دانش آموزان مقطع سوم دبیرستان مشاهده شد. نتیجه نهایی: پرخاشگری بالا و خودکارآمدی پایین در نوجوانان از عوامل مهم و تعیین کننده در زندگی آینده این قشر به خصوص در زمینه های اجتماعی ،هیجانی و تحصیلی میباشد و لازم است در برنامه های آموزش بهداشت روانی و ارتقاء سلامت مد نظر قرار گیرد .

Keywords:

Aggression / Hamadan / Perceived Self-Efficacy , پرخاشگری , خودکارآمدی ادرارک شده