مادران بیناجنس در آغوش تبعیض در هم تنیده

؛«حق» به مثابه چتر حمایتگر و عنصر تضمین کننده ترجیحات انسان به ما هو انسان و فارغ از هر آنچه بر این آفریده ذی شعور و کرامتمند عارض می شود در ساحت تعلق و فارغ از توافقات بین المللی و داوری های نظام های حقوقی داخلی جوامع سیاسی, در کرنای برابری ارزشی انسان بیناجنس با دیگر دو الگوی زنانه و مردانه کامل می دمد. در این میان، رسالت خطیر تضمین حق بر مادرانگی افراد بیناجنس. بر دوش جوامع سازمان یافته سیاسی که گداری برای تحقق حقوق بنیادین و تضمین اجرای آنها برای مادران بیناجنس قائل نیستند، سنگینی کرده و آنان را به وضوح در مظان اتهام نقض صریح حقوق بشر قرار می دهد؛ چه آنکه اولا با غض بصر بر روی حقوق بنیادین آنان به مثابه انسان دارای هویت جنسی و محتملا جنسیتی بینابین، ناقض حق مسلم آنان بر تعیین سرنوشت و هویتمندی مستقل و حق بر داشتن بدنی یکپارچه و مصون از تعرضات ناموجه و خالی از هرگونه رضایتمندی آگاهانه و ضرورت درمان هستند. و ثانیا آن طیف از افراد بیناجنس که بنا به شهادت جامعه پزشکی. امکان باروری بی خطر برای آنان وجود داشته و دریچه جهان مادرانگی بر آنان گشودنی است، به صرف عارض بودن وضعیت بینابینی بر آنان، ادامه زیست مادرانه شان منوط به پذیرش مداخلات غیردرمانی پزشکی یا واگذاری حضانت فرزندانشان خواهد شد.