مادرانگی و مراقبت از فرزند دارای معلولیت: دغدغه ها و خدمات مورد نیاز

مادر بودن در کنار نقش همسری، هسته مرکزی تعریف هویت زنان است. مادرانگی در کنار سختی ها و چالش های فراوان خود دارای دوره ها و زمان های بسیار خوش و لذت بخش برای خانواده به ویژه برای مادران نیز هست. امروزه مادران با برگزاری جشن ها و مناسبت هایی همچون خرید سیستمونی، جشنبارداری، جشن تعیین جنسیت، جشن های ماه گرد، دندان، اولین قدم، گرفتن از پوشک. جشن شروع مدرسه، جشن تکلیف و جشن بلوغ. جشن قبولی دانشگاه و در نهایت جشن ازدواج ۰ سختی ها و چالش های تربیت و رشد کودکان شان را به لذت تبدیل می کنند. اما مادرانی نیز هستند که به دلیل داشتن فرزند دارای معلولیت نه تنها از مادرانگی خود لذت نمی برند بلکه با حطر فروپاشی روانی و عاطفی خانواده نیز دست به گریبانند. نتایج اغلب پژوهش ها نشان می دهند که مادران فرزندان دارای معلولیت به عنوان مراقبین اصلی مشکلات و چالش های روانی و اجتماعی مختلفی را تجربه می کنند. چالش هایی همچون احساسات و واکنش های منفی و عجز مادرانه (افسردگی و انزوه خشم و حسادت، نداشتن زمان کافی برای امور شخصی و تفریح، انکار معلولیت فرزند، تجربه تلخ فرزندآوری، جلوگیری از بارداری مجدد، احساس بی عدالتی و چانه زنی با خداء نارضایتی زناشویی)، دلهره و نگرانی از آینده (استقلال فرزند دارای معلولیت، نگرانی از آینده شغلی فرزند، نگرانی از تنهایی و عم امکان ازدواج فرزند، ترس از دوران بلوغ و عواقب بلوغ جنسی فرزند)، انگ اجتماعی (نگاه ها و پرسش های کنجکاوانه و آزاردهنده مردم عدم پذیرش و همدلی جامعه، تحقیر و ترحم توآمان مردم، مقصر دانستن والدین به ویژه مادر در معلولیت) و رنج و دغدغه های نبود حمایت های اجتماعی و مالی (ضعف و عدم پاسخگویی سازمان های حمایتی، عدم حمایت و خدمات در منزل کمبود مراکز تخصصی، کمبود دارو عدم پوشش بیمه ای، فشارهای هزینه ای و نبود پشتوانه مالی). این موارد تنها بخشی از مشکلات و دغدغه های خانواده ها و به ویژه مادران افراد دارای معلولیت است. در این ارائه رویکرد مددکاری اجتماعی در سطوح ۳ گانه پیشگیری و الگوهای مددکاری اجتماعی فردی گروهی و جامعه ای به منظور توانمندسازی و رفع مشکلات مادران افراد دارای معولیت مورد بحث قرار می گیرد.

Keywords:

مادرانگی , معلولیت , توانبخشی اجتماعی , مددکاری اجتماعی