بررسی سیر تحولات سیاستگذاری منطقه ای طی برنامه سوم و چهارم توسعه در ایران با تاکید بر نظام درآمد- هزینه استانی

تئوری های سیاستگذاری منطقه ای با رویکرد واگذاری اختیارات به مناطق در ادبیات اقتصادی، با اهداف افزایش کارایی دولت ها و گسترش تعادل و توازن منطقه ای مورد توجه قرار گرفته است. تمرکززدایی اداری، مالی و اقتصادی پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران بخصوص پس از پایان جنگ تحمیلی به عنوان سیاست راهبردی توسعه استان های کشور مد نظر قرار گرفت. تشکیل نهادهای اداری و مالی استانی، تمرکززدایی در زمینه وظایف عمرانی و توسعه ای دولت، وابسته کردن اعتبارات تملک دارایی سرمایه ای استانی هر استان به درآمد آن، تعیین عناوین درآمدهای استانی، و نظام انتقالات از دولت مرکزی به نهادهای استانی مهمترین رویکرد در نظام برنامه ریزی و بودجه ریزی کشور به شمار می روند که در قانون برنامه سوم توسعه در قالب مواد قانونی فصل هشتم تحت عنوان نظام درآمد- هزینه استان تجلی یافت و با تغییراتی در برنامه چهارم توسعه ادامه یافت. تهیه برنامه سوم و چهارم توسعه هر استان، تهیه سند ملی توسعه هر استان، تهیه سند بودجه سالانه هر استان، شناسایی، تعیین و تصویب اولویت ها، سلایق و نیازهای هر استان و اختصاص دادن اعتبارات استانی به آنها، تهیه برنامه های توسعه بخش و فرابخش و شهرستان ها در برنامه چهارم در برخی استان ها، تهیه نظریه پایه توسعه هر استان، برآورد منابع درآمدی استان، بررسی و پیشنهاد منابع جدید درآمدی برای استان، پیشنهاد بهبود روش های کسب درآمد هر استان و تخصیص اعتبارات عمرانی و جاری استانی به هر پروژه و دستگاه اجرایی از مهمترین و موثرترین فعالیت های نهادهای اداری و مالی استانی طی برنامه سوم و چهارم توسعه بوده است