ارزیابی تاثیر آموزش خودمدیریتی به شیوه برگشتی بر تبعیت دارویی و غذایی سالمندان مبتلا به دیابت نوع ۲

مقدمه: تبعیت دارویی و غذایی شامل مصرف دقیق دارو و رعایت رژیم غذایی مطابق با توصیه های کارکنان سلامت است که منجر به حفظ و ارتقای سلامت سالمندان می شود. این مطالعه با هدف تاثیر آموزش خودمدیریتی به شیوه برگشتی، بر تبعیت دارویی و غذایی سالمندان مبتلا به دیابت نوع ۲ در مراکز خدمات جامع سلامت منتخب شهر مشهد انجام شد. روش کار: این مطالعه تجربی، روی ۱۰۴ بیمار مبتلا به دیابت نوع ۲ انجام شد که به شیوه تصادفی، به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. در گروه مداخله، آموزش خودمدیریتی به روش آموزش برگشتی و در گروه کنترل، آموزش های روتین ارائه شد. برای جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه تبعیت دارویی موریسکی و پرسش نامه تبعیت غذایی میداس قبل و بعد از مداخله تکمیل شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۰ و آزمون های آماری کای اسکوئر، فیشر، تی مستقل و تی زوجی تحلیل شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که میانگین نمرات تبعیت دارویی و تبعیت غذایی در دو گروه، قبل از مداخله تفاوت معنی داری نداشته است (۰۵/۰تبعیت دارویی و تبعیت غذایی گروه مداخله نسبت به گروه کنترل، به طور معنی داری افزایش یافت (۰۵/۰>P). نتیجه گیری: استفاده از آموزش خودمدیریتی به شیوه برگشتی، به عنوان یک روش موثر در افزایش تبعیت دارویی و تبعیت غذایی سالمندان مبتلا به دیابت نوع ۲ پیشنهاد می شود.

ارزیابی تاثیر آموزش خودمدیریتی به شیوه برگشتی بر تبعیت دارویی و غذایی سالمندان مبتلا به دیابت نوع ۲ Keywords:

Elderly , Medication adherence , Nutritional adherence , Self-management , Teach-back , Type ۲ diabetes , آموزش برگشتی , تبعیت دارویی , تبعیت غذایی , خودمدیریتی , دیابت نوع ۲ , سالمند