بررسی پیوند سلول های بنیادی پرتوان القایی بر بهبود میلین سازی در مدل تجربی مولتیپل اسکلروزیس القاشده با کوپریزون در موش صحرایی

مقدمه: مولتیپل اسکلروزیس با تخریب میلین آکسون ها و نقائص حسی و حرکتی همراه است. یکی از روش های جدید برای درمان این بیماری، پیوند سلول های بنیادی است. در تحقیق حاضر، سلول های بنیادی پرتوان القایی به موش صحرایی مدل ام اس پیوند شد و نقش آن ها در میلین سازی بررسی شد. روش کار: سلول های بنیادی پرتوان القایی (iPSCs) در محیط مناسب کشت داده شدند. در مرحله درون تنی، از ۲۴ راس موش صحرایی نر در محدوده وزنی ۱۸۰ تا ۲۰۰ گرم استفاده شد. برای القای مدل دمیلیناسیون، از رژیم خوراکی کوپریزون ۲/۰ درصد استفاده شد. ۶ هفته پس از ایجاد مدل دمیلینیشن، سلول های تمایزیافته به موش پیوند شد. ۶ هفته پس از پیوند سلول، بررسی های بافت شناسی در محل ضایعه انجام شد. همچنین، علائم بالینی با استفاده از تست های رفتاری BBB و Footprint بررسی شد. یافته ها: نتایج مطالعات درون تنی نشان داد که پس از رنگ آمیزی بافتی اختصاصی میلین، رژیم کوپریزون منجر به القای نواحی دمیلینه در بافت مغز، ۶ هفته بعد از رژیم کوپریزون شد. ارزیابی تمایز سلول های جایگزین شده در بخش آسیب دیده مغز، پس از پیوند، با بیان آنتی بادی PLP تایید شد. نتایج تست Footprint نشان داد که عملکرد حرکتی پنجه های پای جانوران در مقایسه با گروه کنترل بهبود یافته است و تست های رفتاری BBB، بهبود علائم را در گروه های تجربی دریافت کننده سلول، نشان دادند. نتیجه گیری: پیوند سلول های بنیادی پرتوان القایی انسانی به موش صحرایی مدل دمیلینیشن، منجر به بهبود عملکرد حرکتی حیوان می شود.

Keywords:

Demyelination model , Induced pluripotent stem cells , Multiple sclerosis , Remyelination , Transplantation , پیوند سلولی , سلول های بنیادی پرتوان القایی , مدل دمیلینیشن , مولتیپل اسکلروزیس , میلین سازی