بررسی ارتباط بین آشفتگی اولیه و حمایت اجتماعی با آشفتگی ثانویه پرستاران متاهل مراکز آموزشی-درمانی شهر اصفهان

مقدمه: عملکرد بهینه افراد وابسته به ارضای نیازهای روانشناختی آن هاست. عدم ارضای نیازهای اولیه موجب آشفتگی اولیه و آشفتگی اولیه باعث آشفتگی ثانویه می شود، بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین آشفتگی اولیه و حمایت اجتماعی با آشفتگی ثانویه پرستاران متاهل شاغل در مراکز آموزشی درمانی شهر اصفهان انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است. همچنین ۱۷۱ پرستار متاهل از مراکز آموزشی درمانی شهر اصفهان به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شد. برای گردآوری داده های آشفتگی اولیه از پرسشنامه های نیازهای روانی و خودشکوفایی، برای داده های آشفتگی ثانویه از پرسشنامه سازگاری زناشویی و داده های حمایت اجتماعی از پرسشنامه حمایت اجتماعی استفاده شد. از میانگین و انحراف استاندارد برای توصیف داده ها و برای تجزیه و تحلیل های استنباطی از همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش گام به گام استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین آشفتگی اولیه و حمایت اجتماعی با آشفتگی ثانویه ارتباط معناداری وجود دارد (۰۱/۰ > p) همچنین رگرسیون چندگانه گام به گام نشان داد که آشفتگی اولیه ۵/۴۵ درصد از واریانس آشفتگی ثانویه را پیش بینی کرده است (۰۱/۰ > (P در نهایت با وارد شدن حمایت اجتماعی همه متغیرها باهم ۴۶ درصد از واریانس آشفتگی ثانویه را پیش بینی کرده اند (۰۱/۰P<). نتیجه گیری: نتایج حاکی از اهمیت توجه به متغیرهای آشفتگی اولیه و حمایت اجتماعی با آشفتگی ثانویه در زندگی زناشویی است، بنابراین توجه به این متغیرها به عنوان مانعی در برابر طلاق و افزایش رضایت مندی زناشویی دارای اهمیت است.

Keywords:

Primary Distress , Secondary Distress , Social Support , Psychological Needs , آشفتگی اولیه , آشفتگی ثانویه , حمایت اجتماعی , نیازهای روانشناختی