تاثیر مداخله آموزشی بر آگاهی، نگرش و رفتار پیشگیری از سقوط سالمندان

مقدمه: با افزایش جمعیت سالمندان، شیوع سقوط نیز افزایش می یابد. طراحی برنامه های خودمراقبتی نسبت به سقوط با داشتن اطلاعات صحیح از گروه هدف امکان پذیر است. هدف از این مطالعه تعیین دانش، نگرش و رفتار پیشگیری از سقوط در سالمندان در مراکز مراقبت روزانه می باشد. روش کار: این مطالعه نیمه تجربی بر روی کلیه زنان و مردان سالمند ۶۰ سال و بالاتر در مراکز مراقبت روزانه استان گیلان در سال ۱۳۹۸ انجام شد. شرکت کنندگان به طور تصادفی به دو گروه مداخله (۳۷=n) و کنترل (۴۴=n) تقسیم شدند. گروه مداخله آموزش های مربوط به سقوط و روش های پیشگیری از آن را دریافت کرد. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته بود که پس از روایی و پایایی مورد استفاده قرار گرفت. آگاهی در سه مرحله قبل، بلافاصله و پنج ماه پس از مداخله، نگرش و رفتار قبل و پنج ماه پس از مداخله تکمیل گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار spss ویرایش ۱۶ و آزمون های آماری میانگین و انحراف معیار، کای اسکوئر، تی زوجی، تی مستقل و آنالیز واریانس اندازه های تکراری انجام شد. تمام مراحل مطالعه حاضر براساس استانداردهای اخلاقی انجام شد. یافته ها: دو گروه مداخله و کنترل از نظر متغیرهای جمعیت شناختی و میانگین نمرات آگاهی، نگرش و رفتار قبل از مداخله تفاوت آماری معناداری نداشتند. در گروه مداخله مقایسه میانگین نمرات آگاهی در سه مرحله، تفاوت معناداری را نشان داد، میانگین نمره نگرش پنج ماه بعد از مداخله افزایش آماری معناداری داشت، میانگین نمره رفتار پنج ماه بعد از مداخله کاهش آماری معناداری را نشان داد. سطح معنی دار کمتر از ۰۵/۰ در نظر گرفته شد. نتیجه گیری: مداخله آموزشی در افزایش دانش و تغییر نگرش سالمندان در مورد سقوط و پیشگیری از آن موثر است. پیشنهاد می شود برای بهبود رفتارهای پیشگیری از سقوط علاوه بر آموزش از مداخلات دیگری نیز استفاده شود.

Keywords:

Fall- Elderly , Knowledge , Attitude- Behavior , Education , سقوط , سالمند , آگاهی , نگرش , رفتار , آموزش