نقش واسطه ای راهبردهای تنظیم شناختی هیجان در رابطه کارکردهای اجرایی و تاب آوری در آتش نشان های شهر تهران

مقدمه: این پژوهش با هدف ارائه مدل شناختی از تاب آوری و بررسی رابطه کارکردهای اجرایی و تاب آوری با میانجی گری راهبردهای تنظیم شناختی هیجان انجام پذیرفت. روش کار: در این پژوهش از روش همبستگی از نوع مدل­یابی معادلات ساختاری استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش، کلیه آتش نشان های مشغول به کار در ۱۳۱ مرکز آتش نشانی شهر تهران در نیمه اول سال ۱۳۹۸ بود. از این بین ۲۰۷ نفر با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. برای جمع ­آوری داده ها از پرسشنامه تاب آوری (Connor و Davidson، ۲۰۰۳)، پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان (CERQ) (Garnefski، ۲۰۰۲)، نسخه رایانه ­ای آزمون استروپ کلاسیک (CST، ۱۹۳۵) و نسخه رایانه ­ای آزمون دسته بندی کارت های ویسکانسین (WCST) (Berg و همکاران، ۱۹۴۸) استفاده شد. یافته­ ها: تحلیل داده­ ها با روش مدل­سازی معادلات ساختاری نشان داد که کارکرد های اجرایی با تاب آوری ارتباط مستقیم معنادار (۰/۰۱>P) و راهبرد های سازگارانه تنظیم شناختی هیجان با تاب آوری رابطه مثبت معنادار (۰/۰۱>P) و راهبرد های ناسازگارانه تنظیم شناختی هیجان با تاب آوری رابطه منفی معنادار (۰/۰۱>P) دارد، اما بین کارکردهای اجرایی و راهبردهای سازگارانه و ناسازگارانه تنظیم شناختی هیجان ارتباط معنادار موجود نداشت (۰/۰۵P>). اثر غیرمستقیم کارکردهای اجرایی به تاب­آوری معنا­دار نبود (۰/۰۵P>). نتیجه­ گیری: نتایج این پژوهش نشان داد مدل پژوهش از برازش مطلوبی برخوردار است. با توجه به یافته­ های این پژوهش می­توان تاب ­آوری را از طریق کارکردهای اجرایی پیش ­بینی کرد و تاب­ آوری افراد را با ارتقا راهبرهای تنظیم شناختی هیجان و کارکردهای اجرایی تقویت کرد.

Keywords:

Resilience , Strategies of cognitive emotion regulation , Executive functions , تاب آوری , راهبرد های تنظیم شناختی هیجان , کارکرد های اجرایی