فاصله عاطفی، تجربه سوگ در بازماندگان متوفیان کووید ۱۹

مقدمه: با توجه به نتایج بسیاری از مطالعات مبنی بر اینکه افراد تجربه کننده سوگ ناتمام و پایدار، بیش از سایرین در معرض آسیبهای روانی و جسمی اعم از افسردگی و سایر اختالات روان هستند. هدف مطالعه حاضر، تبیین تجربه خانواده های متوفیان کرونایی می باشد. روش کار: در این مطالعه، از روش تحلیل محتوای کیفی استفاده شد. داده ها از طریق مصاحبه های عمیق نیمه ساختارمند جمع آوری و فرآیند تجزیه و تحلیل داده ها به طور همزمان و با استفاده از روش گرانهیم و لاندمن انجام شد. جهت افزایش اعتبار و اعتماد علمی داده ها از معیارهای چهارگانه گوبا و لینکلن استفاده گردید. اطلاعات حاصل شده از مصاحب هها وارد نرم افزار MAXQDA-۲۰ گردید و تجزیه تحلیل داد هها انجام گرفت یافته ها: نتایج این پژوهش شامل ۳ طبقه اصلی)مرگ درد آور، سوگواری مجازی و خاکسپاری غریبانه( و ۱۲ زیر طبقه) اتاقک شیشه ای، مرگ پیجیده و مبهم، آدم های فضایی، مراقبت حداقلی، عزاداری غریبانه، همدردی اینترنتی، عزاداری انلاین، سوگواری انفرادی، دفن در غربت، چشمان منتظر، انزوای عاطفی و عدم حمایت اجتماعی( بوده است. نتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش حاضر و مطالعات قبلی انجام شده در این زمینه می توان بیان کرد که بازماندگان افراد فوت شده بعلت کرونا، تجارب نامطلوبی را از این پدیده گزارش نموده که این سوگ سرکوب شده و عدم دریافت حمایت اجتماعی، میتواند اثرات مخربی را بر روان آنها برجای گذارد

Keywords:

Covid-۱۹ , Experience , Survivors. , کووید-۱۹ , تجربه , بازماندگان