پیش بینی گرایش به اعتیاد بر اساس خردمندی با واسطه گری امیدواری در سربازان

هدف: هدف اصلی این پژوهش پیش بینی گرایش به اعتیاد بر اساس خردمندی با واسطه گری امیدواری در سربازان بود. روش: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی با استفاده از مدل یابی روابط ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش متشکل از کلیه سربازان وظیفه در حال خدمت در یکی از پادگان های نظامی شهر تهران بود که از این بین ۲۳۷ نفر با تحصیلات دیپلم به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و در پژوهش شرکت کردند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه گرایش به اعتیاد زرگر (۱۳۸۵)، پرسشنامه سه بعدی خردمندی آردلت (۲۰۰۳) و پرسشنامه امیدواری اشنایدر (۱۹۹۱) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ و نرم افزار ایموس نسخه ۲۰ استفاده شد و آزمون فرضیه ها به روش معادلات ساختاری انجام گرفت. یافته: با توجه به آماره های آزمون و معنی داری بدست آمده (۰.۰۵>P) در این پژوهش، متغیر خردمندی بر متغیر ملاک یعنی گرایش به اعتیاد سربازان (۰/۴۱۴-= β) اثر معنی داری دارد و همچنین متغیر امیدواری (۰/۲۵۹- = β) در پیش بینی گرایش به اعتیاد بر اساس خردمندی به عنوان متغیر میانجی نقش معنی داری ایفا می کند. نتیجه گیری: نتایج به دست آمده نشان می دهد که می توان جهت پیش بینی گرایش به اعتیاد سربازان بر متغیرهای روانشناسی مثبت مانند خردمندی و امیدواری اتکا نمود و با توجه به نقش محافظت کننده این متغیرها به نظر می رسد می توان بر تقویت و ارتقای سطح خردمندی و امیدواری جهت پیشگیری از گرایش به اعتیاد تاکید نمود.

Keywords:

گرایش به اعتیاد , خردمندی , امیدواری , سربازان