اجماع نظر نخبگان سیاسی و توسعه سیاسی(۸۴-۷۶)

کامران رحمانی  - علیرضا ازغندی- مجید توسلی رکن آبادی- صادق زیبا کلام اگرچه توسعه سیاسی فرآیندی پیچیده­ای است که از عوامل و فاکتورهای گوناگونی تاثیر می­پذیرد ولی با توجه به شرایط خاص جامعه ایران و نقش رفتار و رویکردهای افراد توانمند در تحولات این کشور نقش نخبگان در روند توسعه سیاسی ایران برجسته گردیده است. به این ترتیب پرسش اصلی در این پژوهش این است که اجماع نظر نخبگان سیاسی حاکم چه نقش و اهمیتی در روند توسعه سیاسی ایران در سال­های ۸۴-۷۶ داشته است. در نتیجه یافته­های این پژوهش حاکی از این است که توسعه سیاسی به عنوان محور تفکر اصلاحات، علاوه بر چالش­های ساختاری و قانونی حاکم(موانع بیرونی)، در درون خود جناح اصلاح طلب نیز، هرگز مفهوم و تعریفی سیستماتیک، مورد اجماع و عملیاتی نیافت و سازوکارها، مولف­ها و شاخص­های آن مشخص نشد و مساله عدم اجماع نظر و تعارض همچنان به عنوان یک پدیده مستمر در فضای سیاسی کشور باقی ماند،گویی تعارض و منازعه بخشی از فرهنگ سیاسی حاکم در میان نخبگان سیاسی ایران می­باشد.

Keywords:

توسعه سیاسی , نخبگان سیاسی , اجماع نظر , اصلاحات , اصلاح طلبان