«سر و مصادیق آن در عرفان با تاکید بر اندیشه ابن عربی»

در تحلیل و بررسی جوهره عرفان ابنعربی، سر یا راز یکی از مضامین کلیدی محسوب می شود. سر، یکی از لطایف الهی است که خداوند آن را در ذات موجودات به ودیعه گذارده است و مربوط به طور ورای عقل می باشد. در اندیشه این عارف، خداوند به عنوان یکی از انواع راز می تواند مدرک عارف قرار گیرد. البته ادراک اسرار، متعلق شهود و ایمان است و در طور و تور عقل قرار نمی گیرد. تنگنای زبان متعارف برای بیان تجارب عرفانی عارف در این وادی، زمینه تناقض گویی، شطح و بیان رمزواره را برای عارف مهیا می کند. ابنعربی، روش بیان اسرار را زبان تمثیل، استعاره و رمز می داند، ولیکن شطح را رعونت نفس می داند که ناشی از نقصان سلوک است و آن را ابزار بروز اسرار به شمار نمی آورد. رابطه راز و سر با مقوله هایی از قبیل حیرت و مصادیق اسرار از دیگر مباحث قابل تامل در این مقاله است.

Keywords:

ابن عربی , حیرت , راز , رازداری , رمز , سر , شطح