بررسی ارتباط بین سبکهای دفاعی "من" از طریق ناگویی هیجانی و نشخوار خشم

مقدمه: سبک های دفاعی در مطالعه شخصیت و تبادلات اجتماعی سهم بسیار مهمی را به خود اختصاص داده اند. آگاهی از هیجانات و خاطرات مرتبط با خشم نیز در این خصوص بسیار تاثیر گذار هستند. بنابراین شناسایی و ارتباط افکار و احساسات برای سازگاری روانشناختی در دراز مدت بسیار مهم است.. به همین منظور، هدف پژوهش حاضر پیش بینی نوع سبک های دفاعی "من"با دخالت ناگویی هیجانی و نشخوار خشم، بین دو جنس زن و مرد می باشد. روش کار: بدین منظور، نمونه ای متشکل از ۳۴۸ نفر از دانشجویان (۱۵۳ دختر،۱۹۵ پسر) به صورت نمونه گیری سهمیه ای از بین دانشجویان انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های سبک های دفاعی اندروز، پرسشنامه ناگویی هیجانی تورنتو و پرسشنامه نشخوار خشم ساخودولوسکی استفاده شد. روش آماری مورد استفاده در این پژوهش رگرسیون چند متغیره وآزمون مان ویتنی است. یافته ها: حاکی از این است که: در سبک دفاعی رشد نایافته، متغیرهای ناگویی هیجانی و جنسیت ۴۰/۰ واریانس را پیش بینی می کنند. ودر سبک دفاعی نوروتیک هر سه متغیر (جنسیت و ناگویی هیجانی و نشخوار خشم) ۱۴/۰ درصد واریانس را پیش بینی می کنند. همچنین با توجه به آزمونمان ویتنی، میانگین ناگویی هیجانی در بین مردان بیشتر از زنان بود (۰۱/۰ > P). در مورد متغیر نشخوار خشم بین زن و مرد تفاوت معنی داری مشاهده نشد (۵/۰ > P). نتیجه گیری: ناگویی هیجانی و عدم اگاهی از احساسات و دشواری در بیان انها بین مردان بیشتر از زنان بوده و بهتر است طی برگزاری اموزشهای متنوع این مساله در بین مردان به حداقل برسد. زیرا باعث ایجاد مسائل ارتباطی در محیط کار و زندگی شخصی خواهد بود.

Keywords:

Ego Defensive Styles , Alexithymia , Anger Rumination , سبک های دفاعی , ناگویی هیجانی , نشخوار خشم