مقایسه اثر دو روش پک حلقی (پک خیس شده با سالین وپک خیس شده با لیدوکائین) در میزان گلو درد بعد از اعمال جراحی بینی

زمینه و اهداف: گلودرد یکی از عوارض شایع و ناخوشایند بی هوشی است که اغلب به دنبال اکستوباسیون در بیماران به وجود می آید این مطالعه با هدف مقایسه اثر دو روش پک حلقی؛ خیس شده با سالین و خیس شده با لیدوکائین۱% در میزان گلو درد بعد از اعمال جراحی بینی انجام گرفت. مواد و روش کار: در یک کار آزمائی بالینی دو سوکور تصادفی شده تعداد۶۰ بیمار در محدوده سنی ۷۰-۱۸ سال باکلاس ASA I-II-III نیازمند عمل جراحی انتخابی بینی، در دو گروه قرار گرفتند، در گروه اول از گاز خیس شده با ۱۰ سی سی نرمال سالین و در گروه دوم از گاز خیس شده با محلول لیدوکائین به مقدار mg/Kg ۱ با حجم ۱۰ سی سی برای پک حلقی استفاده گردید. بیماران تحت بی هوشی عمومی با روش یکسان قرار گرفتند و بعد از لوله گذاری، پک حلقی با پنس مگیل در حلق گذاشته و در پایان عمل قبل از اکستوباسیون در آورده شد، بعد از اکستوباسیون میزان و شدت گلودرد، سرفه، بلع دردناک، خشونت صدا، اسپاسم حنجره و همچنین تهوع و استفراغ مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. یافته ها: بین دو گروه از لحاظ وزن، قد، جنس، سن و طول مدت جراحی و نوع عمل جراحی تفاوت معنی داری وجود نداشت. از نظر گلو درد تفاوت معنی داری بین دو گروه لیدوکایین و گروه پلاسبو دیده نشد. نتیجه گیری: بین دو روش پک حلقی؛ خیس شده با سالین و خیس شده با لیدوکائین ۱% در میزان گلو درد بعد از عمل تفاوتی دیده نشد.

Keywords:

pharyngeal packing , nasal surgery , Lidocaine , sore throat , پک حلقی , جراحی بینی , لیدوکایین , گلودرد