مقایسه مدلهای جمعی تعمیمیافته و مدلهای خطی تعمیمیافته در برآورد عوامل خطر رتینوپاتی بیماران دیابتی شهر تهران

چکیده زمینه و هدف: یکی از عوارض شناخته شده دیابت، رتینوپاتی دیابتی است که عامل نابینایی افراد در سنین ۲۰ تا ۷۴ سال محسوب میشود. تعیین عوامل خطر مرتبط با پیشرفت بیماری میتواند در پیشگیری، تشخیص زودهنگام و کاهش رنج ناشی از این عوارض مهم باشد. در این مطالعه سعی شده است با تعیین عوامل موثر بر رتینوپاتی به مقایسه دو مدل خطی تعمیمیافته و جمعی تعمیمیافته پرداخته شود. مواد و روش کار: در این مطالعه مقطعی، تعداد ۳۶۷ بیمار دیابتی شرکت داشتند. متغیرهایی همچون سن، طول مدت ابتلا به دیابت، شاخص توده بدنی، هموگلوبین گلیکوزیله، کلسترول و فشارخون سیستولیک در این افراد اندازهگیری شد. با استفاده از معاینات چشم وجود رتینوپاتی در این افراد بررسی شد. در این مطالعه برای برازش مدل خطی تعمیمیافته و مدل جمعی تعمیمیافته از نرمافزار R استفاده شده است. یافتهها: در این مطالعه۱۲۰ نفر (۳۳%) از بیماران به رتینوپاتی مبتلا بودند و ۲۴۷ نفر (۶۷%) رتینوپاتی نداشتند. بر اساس نتایج مدل خطی تعمیمیافته، اثر خطی متغیرهای طول مدت ابتلا (۰۰۱/۰>p)، هموگلوبین گلیکوزیله (۰۰۱/۰>p) و فشارخون سیستولیک (۰۱۸/۰=p) در رتینوپاتی معنیدار گزارش شد. این در حالی است که با استفاده از مدل جمعی تعمیمیافته علاوه بر معنیداری اثر این سه متغیر قادر به کشف رابطه درجه چهار هموگلوبین و رابطه درجه دو فشارخون با رتینوپاتی نیز میباشیم. نتیجهگیری: برای تعیین عوامل خطر رتینوپاتی، مدل خطی تعمیمیافته تنها قادر به کشف روابط خطی بین متغیرهاست. در حالی که مدل جمعی تعمیمیافته با ارائه اطلاعات بیشتری از روابط بین متغیرها، کیفیت پیشبینی پاسخ را به حداکثر میرساند. این کیفیت پیشبینی به وسیله کاهش میانگین مربعات خطا و تست هازمرلمشو بیان شده است.

Keywords:

Keywords: Generalized additive model , Generalized linear model , Diabetic retinopathy , واژههای کلیدی: مدل جمعی تعمیمیافته , مدل خطی تعمیمیافته , رتینوپاتی دیابتی