علائم بالینی و آزمایشگاهی سپتی سمی نوزادی در بیمارستان قائم مشهد

چکیده زمینه و هدف: سپتی سمی نوزادی به عنوان یکی از بیماریهای شایع دوران نوزادی به عفونت های باکتریال اطلاق می شود و به صورت اولیه جریان خون نورادان را طی ماه اول زندگی درگیر می کند. این مطالعه با هدف شناسایی علائم بالینی و آزمایشگاهی نوزادان دچار سپتی سمی در بیمارستان قائم (عج) مشهد صورت گرفت. مواد و روش کار: این مطالعه توصیفی – مقطعی بر روی ۱۸۶ نوزاد مشکوک به سپتی سمی بستری شده در بیمارستان قائم مشهد طی سالهای ۱۳۸۵-۱۳۸۸ انجام گرفت اطلاعات بوسیله چک لیست از طریق پرونده های پزشکی تکمیل و در نهایت داده ها با استفاده از آمار توصیفی و نرم افزارهای آماری SPSS۱۶ ,Excel تجزیه و تحلیل گردیدند. یافته ها: دراین مطالعه نسبت ابتلاء پسران به دختران ۲ به ۱ و متوسط سن نوزادان به هنگام بستری ۱/۸ روز بود. شایعترین علل مراجعه به ترتیب شیر نخوردن و تب بود. هیپورفلکسی، دیسترس تنفسی، هیپوترمی و تشنج از علائم دیگر بیماران بوده. کلبسیلا پنومونیه نیز شایعترین عامل سپتی سمی نوزادان بود. نتیجه گیری: اطلاعات تشخیصی قوی در مورد سپتی سمی نوزادان می تواند باعث تشخیص زودرس و درمان به موقع گردد و از مرگ و میر و ناتوانی نوزادان تا حدود زیادی بکاهد همچنین وجود علائم بالینی به تنهایی در تشخیص سپتی سمی نوزادان کافی نیست و آزمایش کشت خون در موارد مشکوک باید انجام گیرد.

Keywords:

Key words: Septicemia , neonate , fever , poor feeding , واژه های کلیدی: سپتی سمی , نوزاد , تب , خوب شیر نخوردن