جایگاه تحقیقات مکانیزاسیون در منابع طبیعی کشور

مکانیزاسیون در لغت به معنی استفاده از یک ماشین به عنوان جایگزین یا مکملی  برای نیروی انسانی می­باشد. این تعریف در کشاورزی و منابع طبیعی  ارتقاء یافته و با مفهوم مدیریت صحیح منابع، نهاده­ها و ماشین­آلات و ابزار، به منظور کاهش­ هزینه تولید و افزایش کمیت و کیفیت محصول شناخته می­شود (الماسی و همکاران، ۱۳۸۰؛ بهروزی لار، ۱۳۸۰؛ باقری، ۱۳۸۵). بنابراین با توجه به ماهیت اصلی مکانیزاسیون، این بخش تحقیقاتی می­تواند از نظر مدیریت انرژی، برآورد اقتصادی، تحلیل فرآیندها، معرفی و شناساندن ماشین­آلات و ادوات، بومی­سازی و یا حتی طراحی و ساخت آنها، نقش محوری و اساسی در کمک به افزایش سرعت و دقت عملیات احیاء عرصه­های منابع طبیعی و کاهش هزینه­های انجام این عملیات داشته باشد (برزگر، ۱۳۹۵؛ باقری و موذن، ۱۳۸۷). با این وجود  تحقیقات مکانیزاسیون تاکنون جایگاه مناسبی در کشاورزی و منابع طبیعی کشور نداشته و بهای کافی به آن داده نشده است. از دلایل اصلی این مسئله، عدم معرفی و شناخت صحیح رشته تحصیلی و جایگاه آن در کشاورزی و منابع طبیعی، کم توجهی به موضوع مکانیزاسیون و همچنین عدم تعریف طرح­ها و پروژه­های کاربردی، در راستای رفع نیازهای واقعی کشور می­باشد. با همه این تفاسیر، مکانیزاسیون در کشور عمدتا به حوزه کشاورزی پرداخته و البته به پیشرفت­های مختلفی هم در این زمینه دست یافته است. اما متاسفانه مسئله مکانیزاسیون در منابع طبیعی به شدت نادیده گرفته شده و تحقیقات بسیار کمی در این راستا انجام شده است.