بررسی تاثیر بیوچار و شوری آب آبیاری بر شاخص های عملکرد و درصد پروتئین کینوا در شرایط کم آبیاری

این تحقیق با هدف بررسی اثرات شوری و بیوچار در شرایط کم آبیاری بر گیاه کینوا انجام شد. آزمایش در شرایط گلخانه به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام گرفت. تیمارها شامل سه تیمار آب آبیاری (۶۰، ۸۰ و ۱۰۰ درصد نیاز آبی گیاه )، سه تیمار بیوچار (صفر، ۲ و ۴ درصد وزنی خاک گلدان ) و سه تیمار کیفیت آب (۱، ۴ و ۷ دسی زیمنس بر متر) بود. از زمان کاشت تا زمان استقرار گیاهچه، تمام گلدان ها به صورت کامل و با آب شیرین و تا حد ظرفیت زراعی آبیاری شد. سپس گلدان ها به صورت یک روز در میان توزین شده و در هر سطح بیوچار و شوری، کمبود آب تا حد رطوبت براساس تغییرات وزن گلدان محاسبه شد. در پایان فصل کشت، برداشت دانه از سنبله انجام شد. پارامترهای شاخص سطح برگ، وزن سنبله، عملکرد دانه، بهره وری مصرف آب و درصد پروتئین دانه در هر گلدان به دقت اندازه گیری شد. نتایج نشان داد اثرات سطوح آب آبیاری، بیوچار و شوری در سطح احتمال یک و پنج درصد بر پارامترهای اندازه گیری شده معنی دار بود. با کاهش آب آبیاری مقدار پارامترهای کمی و عملکرد گیاه کاهش یافت. بیشترین مقدار پارامترها از تیمار ۱۰۰ درصد مقدار آب آبیاری حاصل شد که از این نظر با تیمار ۸۰ درصد آب آبیاری معنی دار نبود. استفاده از بیوچار تا سطح ۲ درصد وزنی خاک باعث افزایش پارامترها شد. کاربرد بیوچار در سطح ۲ و ۴ درصد وزنی به ترتیب ۵/۲۳ و ۰۸/۱۲ پروتئین دانه را نسبت به تیمار شاهد افزایش داد. با توجه به اینکه تفاوت معنی داری از نظر عملکرد بین تیمار شوری ۲ و ۴ دسی زیمنس بر متر مشاهده نشد و درصد پروتئین دانه در شوری ۴ دسی زیمنس بیشتر از ۲ دسی زیمنس بود، می توان از آب با شوری ۴ دسی زیمنس برای آبیاری کینوا استفاده کرد.

Keywords:

بهره وری مصرف آب , شاخص سطح برگ , عملکرد , وزن سنبله