پیش بینی اختلال اضطراب فراگیر بر اساس سبک های دلبستگی با واسطه گری طرحواره های ناسازگار اولیه در نوجوانان

اختلال اضطراب فراگیر جزء شایع ترین اختلالات روان شناختی در میان کودکان و نوجوانان محسوب می شود که عمدتا با اضطراب نسبت به عملکرد و رویدادهای روزانه مشخص می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی پیش بینی اختلال اضطراب فراگیر براساس سبک های دلبستگی با واسطه گری طرحواره های ناسازگار اولیه انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان مقاطع مختلف دبیرستان سنین بین ۱۸-۱۳ ساله ساکن استان تهران در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۳۹۸ بودند، که با روش نمونه گیری تصادفی ساده، ۲۹۷ نفر از آنها انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های نگرانی پنسیلوانیا (PSWQ)، مقیاس بازنگری شده سبک دلبستگی بزرگسالان (RAAS) و نسخه کوتاه طرحواره یانگ (YSQ-SF) استفاده شد. داده ها با استفاده از الگویابی معادلات ساختاری و در نرم افزارهای SPSS و AMOS ویراست ۲۴ تحلیل شد. نتایج نشان داد که مسیر مستقیم دلبستگی ایمن و دلبستگی اجتنابی با اختلال اضطراب فراگیر منفی و معنی دار است (۰۱/۰p<) و سبک دلبستگی دوسوگرا ارتباط معنی داری با اختلال اضطراب فراگیر نداشت. همچنین نتایج تحلیل بوت استراپ نشان داد طرحواره های ناسازگار اولیه فقط اثر سبک های دلبستگی ایمن و اجتنابی را بر اضطراب فراگیر میانجی گری می کند و در رابطه بین سبک دلبستگی دوسوگرا، طرحواره های ناسازگار اولیه نقش میانجی ندارد.

Keywords:

اضطراب فراگیر , سبک های دلبستگی , طرحواره های ناسازگاراولیه , نوجوانان