بررسی ارتباط میان رضایت زناشویی و خشنودی شغلی با توجه به نقش میانجی گر عزت نفس در معلمان مقطع راهنمایی

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی نقش میانجی گر عزت نفس در رابطه رضایت زناشویی با رضایت شغلی معلمان مدارس راهنمایی شهر ماهشهر است. نمونه مورد مطالعه شامل ۲۰۰ معلم زن و مرد بود که با روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب شدند. در این پژوهش که یک طرح توصیفی از نوع همبستگی است، از ابزارهایی شامل پرسشنامه عزت نفس روزنبرگ، مقیاس رضایت زناشویی، پرسشنامه خشنودی شغلی استفاده شد که همه ی این ابزارها از پایایی و روایی مناسبی برخوردار بودند. به منظور تحلیل داده ها، از روش مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد و تجزیه و تحلیل مدل پژوهش با استفاده از نرم افزار Amos۱۸ انجام گرفت. شاخص های برازش مدل یابی معادلات ساختاری، مدل کلی پژوهش را تایید کردند؛ به عبارت دیگر، نتایج نشان دادند که رضایت زناشویی به طور کامل از طریق عزت نفس بر خشنودی شغلی تاثیر می گذارد. نتایج حاصل از روش خود راه انداز و فاصله ی اطمینان حاصل از آن نشان داد که اندازه ی اثر غیرمستقیم رضایت زناشویی از طریق عزت نفس بر خشنودی شغلی برابر با ۱۵۳/۰ است که در سطح ۰۰۱/۰p= معنی دار است. همچنین اثرمستقیم رضایت زناشویی بر خشنودی شغلی غیر معنی دار شد. به بیان دیگر، عزت نفس یک متغیر میانجی گر کامل است. تلویحات نظری مهمی از کارکرد رضایت زناشویی بر خشنودی شغلی از طریق عزت نفس در معلمان حاصل شده است که در متن مقاله به آن پرداخته می شود.

Keywords:

Marital satisfaction , Job Satisfaction , self-esteem and mediating role