تبیین الگوهای مسکن انعطاف پذیر از منظر مقیاس و تناسبات در تطبیق با تیپ های شخصیتی MBTI

مسکن، امروزه دیگر به صورت شخصی و سفارشی برای یک فرد یا یک خانواده ساخته نمی شوند. لذا باید این اهم که یک خانهممکن است مورد استفاده افراد مختلفی با شخصیت ها و ترجیحات محیطی متفاوت قرار بگیرد را در طراحی مسکن مورد توجه قرارداد. هدف از نگارش این پژوهش تبیین الگوهایی در مسکن از منظر ایجاد انعطاف در مقیاس و تناسبات است تا امکان ایجاد تطبیقبین محیط مسکونی و هریک از ابعاد تیپ های شخصیتی MBTI پدید آید. این پژوهش کاربردی بوده و از حیث راهبرد پژوهش همبستگی است که به بررسی رابطه دو متغیر «مولفه های شخصیت شناسی MBTI (متغیر مستقل)» و «مقیاس و تناسبات (متغیر وابسته)»، میپردازد. جمعآوری دادهها در این پژوهش به دو صورت کتابخانه ای و مصاحبه به دست آمده که مصاحبه شوندگان آن متخصصان روانشناسی شخصیت بوده و تجمیع داده های حاصل از پرسشنامه ساختاریافته این مصاحبه به چهار گروه داده های قاطع، احتمالی، مرزی و مردود تقسیم شده که در میان آنها دو گروه داده قاطع و احتمالی برای ارائه الگو تفکیک و تجمیع شدند. همچنینبا تحلیل هایی که به کار گرفته شد برای هر یک از شاخصه های فضایی مقیاس و تناسبات دوگانه هایی تعریف شد که برای مقیاساین دوگانه عبارت است از فضاهای کوچک مقیاس و بزرگ مقیاس و برای تناسبات دوگانه تناسبات کشیده و تناسبات خنثی ارائهگردید. نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از آن است که ابعاد شخصیتی برون گرا و شهودی ترجیحشان تناسبات کشیده در فضاستدرحالکیه ابعاد شخصیتی درون گرا، حسی، تفکری و قضاوتی تناسبات خنثی را ترجیح می دهند. همچنین برون گراها، احساسی ها وادراکی ها فضاهای بزرگ مقیاس را مطلوب می دانند در حالیکه درون گراها، حسی ها، تفکری ها فضاهای کوچک مقیاس را ترجیح می -دهند که در نهایت بر اساس این ترجیحات فضایی افراد، به ارائه الگوهای انعطاف پذیری پرداخته شده است.

Keywords:

مسکن , انعطاف پذیری , مقیاس , تناسبات , تیپ های شخصیتی MBT