نقش روانشناسی محیط دانشکده معماری بر هویت آثار فارغ التحصیلان معماری (نمونه موردی دانشکده معماری اسلامی تبریز دانشکده معماری تهران شمال)

معماری دارای ویژگی های ذاتی، پویا و تدریجی است که می توان با هویت آن را ادغام کرد. واژه هویت، ما را به انسان، معماریو سایر مولفه های آن می رساند. در این مقاله ضمن بررسی جایگاه دانشجویان معماری، به بررسی معماری شامل انسان و باورهایش،مکان و زمان و هر آنچه که می تواند در سبک و آثار بجا مانده بررسی های لازم را انجام داد. امروزه با توجه به آشفتگی ها و عدمبرخورداری از هویتی واحد در آثار، معماران فارغ التحصیل که امروزه با آن مواجه هستیم بررسی محیط دانشکده معماری از لحاظروانشناختی می تواند تار و پود از هم گسیخته ی معماری در ایران را مورد بررسی قرار دهد. محیط دانشکده معماری می تواند بهعنوان متغیر اصلی در تعامل دانشجویان تاثیرات انکار ناپذیری بر عملکرد تحصیلی و رابطه مستقیم بین محیط های آموزشی با میزانیادگیری و نحوه تحصیل و در نهایت عملکرد خروجی را بوجود آورد. از جمله تاثیرات موثر از محیط بر نحوه ی تحصیل دانشجویانرا در چهار سطح، شامل بعد کالبدی فیزیکی، بعد ادراکی معنایی، بعد اجتماعی و بعد آموزشی ارزیابی نمود در این مطالعه از تلفیقراهبردهای کمی و کیفی برای ارزیابی نهایی الگوی عملیات تحقیق و تعیین رابطه ی وابستگی بین متغیرها از روش مطالعه توصیفیتحلیلی می باشد و در نهایت، پس از بررسی آثار و مستندات موجود سعی شده استنتاج جامعی توسط تحلیل قیاسی صورت گیرد. مرورتحقیقات نشان می دهد که محققین ضمن تایید تاثیر محیط های آموزشی و دانشجویان، عوامل ادراکی، معنایی یا عملکردی را ازعوامل موثر و مهم در فضاهای آموزشی رشته معماری دانسته اند. دانشکده های معماری با سبک های تاریخی در حکم بخشی ازهویت فرهنگی و هنری، بستری مناسب برای به نمایش گذاشتن عناصر فرهنگی بومی است. با این حال خانه های تاریخی در گذرزمان و در پی تحولات اقتصادی و اجتماعی جامعه دست خوش تغییرات بسیاری در کالبد و عملکرد شده اند.

Keywords:

روانشناسی محیطی , دانشکده معماری , فضاهای آموزشی , معماری , هویت