تاثیر آموزش مهارتهای اجتماعی در کاهش ناسازگاریهای اجتماعی -عاطفی دانش آموزان پسر ناسازگار دبستانی اهواز

این پژوهش آزمایشی میدانی به منظور بررسی تاثیر آموزش مهارتهای اجتماعی در کاهش ناسازگاریهای اجتماعی -عاطفی دانش آموزان پسر ناسازگار دبستانی در اهواز انجام شده است . حجم نمونه اولیه ۹۵۰ دانش آموز است که به طور تصادفی از مدارس پسرانه نواحی چهار گانه آموزش و پرورش شهرستان اهواز در پایه های سوم ، چهارم و پنجم دبستان انتخاب شد. سپس از این تعداد ۱۳۴ نفر از طریق پرسشنامه رفتاری کودکان راتر و پرسشنامه جامعه سنجی به عنوان دانش آموزان ناسازگار معرفی شدند (میزان شیوع ۱/۱۴ در صد) که ۶۰ نفر از آنها به طور تصادفی انتخاب شدند. ابزارهای گرد آوری داده ها شامل : ۱) پرسشنامه رفتاری کودکان راتر، ۲) پرسشنامه جامعه سنجی و ۳) مقیاس رفتار سازشی می باشد. دو ابزار اول برای تشخیص کودکان ناسازگار و ابزار سوم برای تعیین میزان رفتار سازشی گروههای آزمایشی و گواه قبل و بعد از مداخله مورد استفاده قرار گرفتند. روش کار به این صورت بود که نخست هر دو گروه آزمایشی و گواه توسط مقیاس رفتار سازشی پیش آزمون شدند. سپس به گروه آزمایشی در هشت جلسه یک ساعته آموزش مهارتهای اجتماعی داده شد. این آموزش شامل گوش دادن ، دوست یابی ، حل تعارض ، ابراز وجود و همکاری بود. پس از اعمال مداخله ، بار دیگر هر دو گروه توسط مقیاس رفتار سازشی پس آزمون شدند. نتایج تحلیل واریانس با اندازه های مکرر این بود که بین تفاضل نمره های پیش و پس آزمون رفتار سازشی گروه آزمایشی و گواه تفاوت معنی دار وجود دارد. همچنین عملکرد آزمودنیها در حیطه های مختلف پرسشنامه رفتار سازشی متفاوت بود. تعامل بین گروهها و خرده مقیاسهای پرسشنامه رفتار سازشی نیز معنی دار بود. به طور کلی نتایج نشان داد که آموزش مهارتهای اجتماعی موجب کاهش ناسازگاریهای اجتماعی -عاطفی دانش آموزان پسر ناسازگار دبستانی می شود.