تاثیر تمرین شبکه های توجه بر رفتار خیرگی و یادگیری مهارت فورهند تنیس روی میز

هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر تمرین شبکه های توجه بر رفتار خیرگی و دقت اجرا در مهارت فورهند تنیس روی میز بود. پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی بود و با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. ۴۲ نفر از دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی (۲۳-۱۸ سال) به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند و با بلوک بندی تصادفی در سه گروه آزمایشی هشدار، جهت گیری، کنترل اجرایی و یک گروه کنترل قرار گرفتند. قبل و بعد از ۸ جلسه تمرین از شرکت کنندگان آزمون دقت به عمل آمد و رفتار خیرگی افراد نیز برای بررسی مدت، تعداد و محل تثبیت با سیستم ردیاب چشم ثبت شد. داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس مرکب ۳ (مراحل آزمون)* ۴ (گروه) با اندازه گیری تکراری در سطح معنی داری ۰۵/۰ مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد دستورالعمل ارائه شده باعث بهبود دقت عملکرد افراد در آزمون یادداری نسبت به پیش آزمون شد اما بین یادداری فوری و تاخیری تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتایج مربوط به مدت تثبیت برای پیدا کردن هدف نیز نشان داد بین گروه های جهت گیری و کنترل اجرایی در یادداری تاخیری تفاوت معناداری وجود داشت که گروه جهت گیری مدت زمان تثبیت بیشتری نشان داد. همچنین، همه گروه های تمرینی در یادداری فوری و تاخیری نسبت به پیش آزمون تعداد تثبیت بیشتری داشتند. بنابراین می توان گفت در این پژوهش، تمرین شبکه های توجه سبب بهبود دقت عملکرد افراد مبتدی در تکلیف فورهند تنیس روی میز شد و تا حدودی نیز توانست الگوی رفتار خیرگی این افراد را بهبود بخشد.

Keywords:

شبکه های توجه , جستجوی بینایی , رفتار خیرگی , دقت عملکرد , تنیس روی میز