مروری نظری بر نقش ارتقا هوش هیجانی در کیفیت زندگی دانش آموزان

هوش هیجانی، به عنوان یکی از مولفه های تنظیم کننده در مسائل شناختی و نیز در طراحی برنامه های سازگاری هیجانی و اجتماعی دانش آموزان مورد توجه بسیاری از روان شناسان، مشاوران و سایر افرادی قرار گرفته است که به نحوی با دانش آموزان سر و کار دارند. اهمیت این مبحث باعث شده است تا امروزه، هوش هیجانی به اندازه هوش تحلیلی و شناختی اهمیت یابد. گلمن بیان کرده که هوش هیجانی، حتی بیشتر از هوش تحلیلگر پیشبینی کننده موفقیت در مدرسه، کار و محیط خانواده است. ابراز عواطف در رفتارهای سازگارانه افراد، نقشی اساسی ایفا می کند و سازگاری موفقیت آمیز افراد بسته به عملکرد یکپارچه توانش های هیجانی دارد. درواقع هوش هیجانی در پرورش سازگاری با تجارب و حوادث استرس زا وقوع یافته، پیش بینی اهداف مطلوب در آینده و نیز در سازگاری بااسترس های مزمن نقشی اساسی دارد. با این حال در نظام آموزشی ما این مشکل وجود دارد که صرفا بر توانایی تحصیلی تاکید می شود و هوش هیجانی یعنی مجموعه ای از صفات که بی اندازه در سرنوشت افراد اهمیت دارند، نادیده انگاشته می شود. چرا که توانمندیها و شایستگی های اجتماعی و هیجانی از عوامل تعیین کننده ی تاثیرگذار بر سازگاری آموزشی محسوب میشوند.لذا با توجه به اهمیت موضوع،پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش هوش هیجانی بر کیفیت زندگی دانش آموزان به روش مروری کتابخانه ای و مطالعه ی پژوهشهای مرتبط انجام شده است.

Keywords:

هوش , هوش هیجانی , تحصیل , کیفیت زندگی , دانش آموزان , هیجان