هنر و خلاقیت در خدمت مخاطبان خاص، موزه هنر ایران، میزبان کودکان اوتیسم.
Publish place: Bayan Art Magazine; Essays on museology, restoration, archeology and art history، Vol: 1، Issue: 1
Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 87
This Paper With 20 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_CIOMUS-1-1_007
تاریخ نمایه سازی: 3 بهمن 1402
Abstract:
موزه ها در سراسر دنیا متعهد به استفاده از امکاناتی برای بازدیدکننده ها هستند مانند زیرنویس ها، ابزارهای دیجیتال استفاده از رمپ ها برای افراد دارای ویلچر، بااین حال همه معلولیت ها و اختلالات در بازدیدکننده ها قابل مشاهده نیستند و فراهم کردن امکانات لازم برای افرادی دارای اختلال های خاص بسیار حائز اهمیت است. متخصصان و کارشناسان موزه داری باید از این اختلال ها آگاهی لازم را داشته باشند تا پذیرایی این افراد با اختلال های در طیف های مختلف باشند. برای آگاهی بیشتر موزه داران و متخصصان موزه، نیاز به برگزاری کارگاه های آموزشی توسط متخصصان در مورد معلولیت ها و اختلالات افرادی ازاین دست است. یکی از چالش برانگیزترین اختلال های مطرح شده در راهنمای آماری و تشخیص اختلالات روانی، اختلال طیف اتیسم است و این سوال مطرح است که افراد با اختلال طیف اتیسم چگونه می توانند از موزه ها بهره مند شوند؟ و موزه ها چه امکاناتی را می توانند برای این افراد فراهم کنند؟ موزه هنر ایران در این راستا، در روز جهانی موزه (۲۸ اردیبهشت) در جهت آموزش پرسنل در نحوه برخورد با این افراد و شناخت این اختلال و تسهیل امکان حضور این افراد در موزه، نشستی را برگزار نمود. هدف از این برنامه، آموزش و ارتقاء رفتار علمی موزه داران در مواجهه با کودکان و نوجوانان اتیسم در محیط موزه بود که با محوریت بازآفرینی هنر و خلاقیت (با نگاهی به کودکان اتیسم)، در دو روز متوالی انجام پذیرفت. در روز نخست (۲۸ اردیبهشت) نشست آموزشی با مربیان و مدرسان مجرب انجمن اتیسم ایران برای آگاهی و آموزش نحوه برخورد کارکنان موزه های موسسه فرهنگی بنیاد با این افراد خاص صورت گرفت. در دومین روز (۲۹ اردیبهشت) نیز بازدید تعدادی از نوجوانان اتیسم به همراه والدین و مربیان از موزه هنر ایران و برگزاری کارگاه نقاشی و عکاسی با موضوع بازدید از موزه هنر ایران برگزار شده است. در انتها پرسش نامه هایی به نوجوانان اتیسم و خانواده ها و مربیان این افراد داده شد. نتایج به دست آمده نشان می دهد که خانواده ها اغلب به موزه نمی روند و ترجیح می دهند که بازدید در شرایط و روز و ساعت خاصی برای این افراد در نظر گرفته شود. بیشتر بچه ها به هنر و آفرینش هنری علاقه مند و هرکدام مشغول به انجام کار هنری هستند. هنرآفرینی بعد از بازدید، برای نوجوانان این امکان را فراهم می آورد آنچه را که در طول بازدید تجربه کرده اند را در آثار خود بازتاب دهند.
Keywords:
Authors
نسرین بهرامی
دانش آموخته کارشناسی ارشد در رشته پژوهش هنر، کارشناس موزه هنر ایران در سال های ۱۳۹۸ تا ۱۴۰۰