هنر و خلاقیت در خدمت مخاطبان خاص، موزه هنر ایران، میزبان کودکان اوتیسم.

Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 87

This Paper With 20 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_CIOMUS-1-1_007

تاریخ نمایه سازی: 3 بهمن 1402

Abstract:

موزه­ ها در سراسر دنیا متعهد به استفاده از امکاناتی برای بازدیدکننده ها هستند مانند زیرنویس­ ها، ابزارهای دیجیتال استفاده از رمپ­ ها برای افراد دارای ویلچر، بااین حال همه معلولیت­ ها و اختلالات در بازدیدکننده ­ها قابل مشاهده نیستند و فراهم کردن امکانات لازم برای افرادی دارای اختلال­ های خاص بسیار حائز اهمیت است. متخصصان و کارشناسان موزه­ داری باید از این اختلال ­ها آگاهی لازم را داشته باشند تا پذیرایی این افراد با اختلال­ های در طیف ­های مختلف باشند. برای آگاهی بیشتر موزه­ داران و متخصصان موزه، نیاز به برگزاری کارگاه­ های آموزشی توسط متخصصان در مورد معلولیت­ ها و اختلالات افرادی ازاین دست است. یکی از چالش برانگیزترین اختلال­ های مطرح شده در راهنمای آماری و تشخیص اختلالات روانی، اختلال طیف اتیسم است و این سوال مطرح است که افراد با اختلال طیف اتیسم چگونه می­ توانند از موزه­ ها بهره ­مند شوند؟ و موزه ­ها چه امکاناتی را می­ توانند برای این افراد فراهم کنند؟ موزه هنر ایران در این راستا، در روز جهانی موزه (۲۸ اردیبهشت) در جهت آموزش پرسنل در نحوه برخورد با این افراد و شناخت این اختلال و تسهیل امکان حضور این افراد در موزه، نشستی را برگزار نمود. هدف از این برنامه، آموزش و ارتقاء رفتار علمی موزه­ داران در مواجهه با کودکان و نوجوانان اتیسم در محیط موزه بود که با محوریت بازآفرینی هنر و خلاقیت (با نگاهی به کودکان اتیسم)، در دو روز متوالی انجام پذیرفت. در روز نخست (۲۸ اردیبهشت) نشست آموزشی با مربیان و مدرسان مجرب انجمن اتیسم ایران برای آگاهی و آموزش نحوه برخورد کارکنان موزه­ های موسسه فرهنگی بنیاد با این افراد خاص صورت گرفت. در دومین روز (۲۹ اردیبهشت) نیز بازدید تعدادی از نوجوانان اتیسم به همراه والدین و مربی­ان از موزه هنر ایران و برگزاری کارگاه نقاشی و عکاسی با موضوع بازدید از موزه هنر ایران برگزار شده است. در انتها پرسش نامه هایی به نوجوانان اتیسم و خانواده­ ها و مربیان این افراد داده شد. نتایج به دست آمده نشان می­ دهد که خانواده­ ها اغلب به موزه نمی روند و ترجیح می­ دهند که بازدید در شرایط و روز و ساعت خاصی برای این افراد در نظر گرفته شود. بیشتر بچه ­ها به هنر و آفرینش هنری علاقه­ مند و هرکدام مشغول به انجام کار هنری هستند. هنرآفرینی بعد از بازدید، برای نوجوانان این امکان را فراهم می­ آورد آنچه را که در طول بازدید تجربه کرده ­اند را در آثار خود بازتاب دهند.

Authors

نسرین بهرامی

دانش آموخته کارشناسی ارشد در رشته پژوهش هنر، کارشناس موزه هنر ایران در سال های ۱۳۹۸ تا ۱۴۰۰