بررسی انواع و اغراض تشبیه در مقامات بدیع الزمان همدانی

ابوالفضل احمد بن الحسین که به ((بدیع الزمان)) معروف است، یکی از مقامه نویسان به نام عرب در سده چهارم هجری قمریبوده، که به حق در این نوع ادبی، استاد و مبتکر شناخته شده است. هنرنمایی ادیبانه این مقامه نویس عرب در به کارگیریانواع صنایع لفظی و معنوی در ضمن بیان مواضع و اندرزها سبب برجستگی و شهرت او در این عرصه هنری و ادبی شده است.اسلوب تشبیه یکی از شیوه های بیان در علم بلاغت میباشد که بدیع الزمان در مقامات خود بسیار به کار برده است. اینپژوهش در پی آن است که با بررسی اسلوب تشبیه در مقامات بدیع الزمان همدانی به روش توصیفی تحلیلی نشان دهد انواع۱تشبیه در مقامات همدانی چه بوده و همچنین نویسنده از به کار بردن این اسلوب چه اغراضی را در پی داشته است.یافته های تحقیق نشان میدهد که نویسنده انواع تشبیه از جمله: مجمل موکد، مرسل، مفصل و تشبیه بلیغ را در مقامات خود با اهدافی همچون بیان حال مشبه و جای دادن آن در ذهن شنونده، مدح مشبه بیان انداز حال مشبه به لحاظ قوت و ضعف، زشت جلوه دادن مشبه، زیباسازی حال مشبه و بیان حال مشبه مبهم به کار برده است. همچنین نتایج نشان داده که نویسنده برای مبالغه آمیز نمودن و زیبندگی داستانهای خود از تشبیه بلیغ بیشتر استفاده نموده تا هنر نویسندگان و داستان پردازی خود را به نمایش بگذارد.