میزان تحقق اهداف مهارت های زندگی در دانش آموزان

امروزه نظام آموزشی به عنوان یک ابزار مهم و اساسی در رشد و توسعه همه جانبه کشورها شناخته میشود، بنابراین، رشد، تحول،اصلاح و بهبود کمی و کیفی آن، از جمله مباحث بسیار مهم هر کشوری است دوره ابتدایی از جمله مهم ترین دوره های نظامآموزشی است زیرا زمینه شکل گیری شخصیت و رشد همه جانبه افراد در آن فراهم گردیده و مناسب ترین فرصت برای تحصیل و۱یادگیری و رشد استعدادهای کودک است اگر کودکان در این سن، مهارتهای لازم را نیاموزند، فرصت جبران آن در مراحل بعدیرشد بسیار مشکل خواهد بود. به منظور اجرای موثر روش یادگیری مشارکتی همکاری نویسندگان کتابهای درسی ، تصمیم گیرندگان آموزشی ، معلمان و والدین ضروری است .روش یادگیری مشارکتی تکنیک رایجی در آموزش است. در این تکنیک، معلم به جای ارائه ی اطلاعات به دانش آموزان، به عنوان عاملی تسهیل کننده عمل میکند تا دانش آموزان به جستوجو، یافتن و اشتراک گذاری اطلاعات بپردازند. دانش آموزان به شکل منفعلانه ای واقعیتها را جذب نمیکنند، بلکه از دانش مشترک خود و آنچه در کلاس آموختهاند، برای پرورش ایده ها و برنامه ها استفاده میکنند. ایده کلی یادگیری مشارکتی سابقه ای طولانی دارد. این رویکرد، حاصل اندیشه نظریه پردازان و محققانی است که می خواستند به نحوه یادگیری کودکان از تجربه پی ببرند، و معتقد بودند که تجربه بیشترین نقش را در فرایند یادگیری ایفا می کند، به شرط اینکه توام با تجزیه و تحلیل منظم و منطقی باشد.رویکرد یادگیری مشارکتی در ده ه حاضر از نظر گاه ها ی مختلف مورد مطالعه قرار گرفته است . بررسی این نظر گاه ها منجر به ارائه الگویی شده که در تحقیق حاضر به اجرا درامده است.

Keywords:

مهارت , دانش آموز , معلم , زندگی , یادگیری