حکم فقهی جراحی زیبایی

در شماره های پیشین موضوع جراحی زیبایی و دلایل حلال یا حرام دانستن آن را بررسی کردیم و گفتیم که مهم ترین دلیل حرام دانستن جراحی زیبایی، آیه شریفه منع تغییر در خلقت خدا است و دلیل دیگر که منع خال کوبی و... بود، از سوی فقهای شیعه قابل اعتماد شناخته نشد و در نتیجه نمی توان با استناد به آن دو دلیل، حکم به حرام بودن جراحی زیبایی داد؛ اما آیه منع تغییر در خلقت خدا به چند شکل معنا و تفسیر شده است: در تفسیر شریف مجمع البیان تغییر خلق خدا به چند معنا ذکر شده است: ۱. تغییر دین خدا؛ ۲. حلال کردن حرام ها و حرام کردن حلال ها؛ ۳. اخته کردن حیوانات؛ ۴. خال کوبی؛ ۵. پرستش ماه و خورشید و سنگ و... به جای استفاده صحیح از منافع آن ها (طبرسی. ۱۴۱۵ ق). در تفسیر شریف تبیان نیز اخته کردن حیوانات، تغییر دین خدا، خال کوبی، حرام دانستن خوردن گوشت، پرستش ماه و خورشید ذکر شده است (طوسی. بی تا). دیگر مفسران نیز تعابیر مشابهی بیان فرموده اند، اما فقها اخته کردن حیوانات را مکروه می دانند نه حرام (مکارم شیرازی. بی تا) و خال کوبی را فی نفسه، یعنی به خودی خود و بدون در نظر گرفتن دیگر مسائل، حلال و جایز دانسته اند. پس نمی توان با استناد به این آیه شریفه هر تغییری در جسم را حرام دانست، گرچه تغییرات عمده و آسیب رسان، مثلا در تغییر جنسیت با استناد به این آیه حرام اعلام شده است. پس با توجه به ابهام موجود، نمی توان برای جراحی های زیبایی که آسیب عمده ای به فرد وارد نمی کنند به این آیه استناد کرد.