مقایسه ی دریافت غذایی زینک، مس، سلنیم و منگنز در کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم با کودکان شاهد سالم

سابقه و هدف: کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم (ASD) به‎دلیل عادات غذایی نامناسب، مشکلات در ادراک حسی و انتخاب غذاهای یکنواخت، در معرض خطر دریافت ناکافی مواد مغذی هستند. مواد معدنی نقش مهمی در سیستم عصبی مرکزی دارند و کمبود یا اضافه بودن آن ها در بدن باعث ایجاد انواع مشکلات سلامت می شود و می تواند به توسعه ی ASD کمک کند. هدف این مطالعه مقایسه ی میزان دریافت غذایی عناصر معدنی روی، مس، سلنیم و منگنز در دو گروه کودکان مبتلا به ASD و کودکان سالم شهر گرگان بود. مواد و روش ها: در این مطالعه، دریافت غذایی ۳۵ کودک ۶ تا ۱۲ساله ی مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم و ۷۰ کودک سالم با استفاده از پرسش نامه ی نیمه کمی بسامد خوراک ثبت شد و متوسط دریافت غذایی روزانه ی زینک، مس، سلنیم و منگنز با استفاده از نرم افزار شفا برآورد شد. یافته ها: تفاوت آماری معنی داری در میزان دریافت غذایی زینک، مس و سلنیم وجود نداشت؛ اما میزان دریافت منگنز در کودکان گروه اوتیسم (۱/۸۳ ± ۲/۳۰ = Median ± IQR) به طور معنی داری، از کودکان شاهد سالم (۱/۹۴ ± ۳/۲۴ = Median ± IQR) کمتر بود (۰/۰۳P=). نتیجه گیری: با در نظر گرفتن وجود مشکلات مربوط به عادات غذایی در کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم، نتایج این مطالعه لزوم بررسی مکرر و منظم وضعیت تغذیه ای در کودکان مبتلا به اوتیسم را نشان می دهد. مطالعات با حجم نمونه ی بزرگ تر پیشنهاد می شود.

مقایسه ی دریافت غذایی زینک، مس، سلنیم و منگنز در کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم با کودکان شاهد سالم Keywords:

Autism spectrum disorders , Copper , Dietary intake , Manganese , Selenium , اختلالات طیف اوتیسم , دریافت غذایی , مس , سلنیم , منگنز