بررسی و تحلیل فسخ و تجزیه عقود در نظام حقوقی ایران و کنوانسیون بیع بین المللی کالا

تجزیه عقود که در حقوق ایران با عنوان انحلال عقد به عقود متعدد مطرح می باشد، از مباحث مهمی است که ممکن است به دلایلی اتفاق افتد، این تجزیه گاهی به دلایل قهری است مثل مستحق للغیر درآمدن بخشی از مبیع و همین طور ممکن است ارادی باشد و در اثر اعمال حق فسخ رخ دهد. اصل کلی در حقوق ایران این است که اصولا قراردادها تجزیه ناپذیرند هرچند که نظر مخالفی هم وجود دارد.همچنین باید متذکر شد که تجزیه پذیری صرفا جایی رخ می دهد که موضوع معامله از جهت طبیعی و یا حقوقی قابل تجزیه باشد. در مورد تجزیه عقود می توان فروض تعدد یا واحد بودن مورد معامله، تعدد طرفین یا تعدد در یک طرف عقد ( به عنوان مثال تعدد بایع و یا مشتری و یا هردو در عقد بیع می توان اشاره کرد) و همچنین تعیین قیمت به طور جداگانه برای مورد معامله ها یا تعیین قیمت به صورت یکجا را مورد بررسی قرار داد. همچنین باید به این مقوله نیزتوجه نمود که ایا در صورت عدم انجام بخشی ازتعهد مورد معامله آیا متعهد یا متعهد له می توانند صرفا بخش اجرا شده را نگه دارند و بخش دیگر را فسخ نمایند؟آیا توافق طرفینی آنها می تواند اثری داشته باشد؟ در پژوهش پیش رو سعی گردیده است که با استفاده از شیوه توصیفی تحلیلی و با مراجعه به منابع کتابخانه ای تا حد ممکن این مباحث و حقوق طرفین قرارداد مورد بررسی قرار می گیرد.همچنین به بررسی کنوانسیون بیع بین المللی کالا در مورد موضوع مطروحه می پردازد.

Keywords:

عقد , فسخ , تجزیه عقود , کنوانسیون بیع بین المللی کالا