عناصر متشکله جرم کلاهبرداری در فضای مجازی با مطالعه نظام حقوق کیفری ایران

امروزه از کلاهبرداری رایانه ای میتوان به لحاظ دسترسی سریع و سهولت ارتکاب جرم شایع ترین جرم اقتصادی در فضای مجازی و رایانه نام برد کلاهبرداری رایانه ای در قوانین کیفری ایران به لحاظ ارکان مادی و معنوی با کلاهبرداری سنتی (موضوع ماده ۱ قانون تشدید مجازات مرتکبین ارتشا اختلاس و کلاهبرداری تفاوتهایی داشته و هر کدام ویژگی های خاص خود را دارد . اگر بخواهیم به معنای کلاهبرداری در فضای مجازی نگاهی بیندازیم متوجه میشویم که محل وقوع جرم فضای مجازی و سیستمهای رایانه ای و مخابراتی است که فرد کلاهبردار با استفاده از ابزار و روشهای متقلبانه و یا حتی بدون فریب دادن بزه دیده و عدم آگاهی او مرتکب جرم کلاهبرداری شده است و از این طریق اموال وی را در اختیار خود قرار داده و تصاحب می نماید حال ممکن است از طریق حسابهای بانکی، اطلاعات هویتی و با شبکه های اجتماعی باشد. در گذشته کلاهبرداری به روش سنتی به کرات دیده میشد که کلاهبردار با توسل به وسایل متقلبانه موجب میشد که بزه دیده با رضایت خود و بدون هیچ گونه اجبار و تهدیدی اموال خود را اعم از منقول و یا غیر منقول هم چنین استادی هم چون چک، سفته و یا هر سند دیگری را در اختیار کلاهبردار قرار دهد. هدف از انتخاب این موضوع آگاهی جامعه در مورد یکسری جرائم که به ظاهر ممکن است نوعی جرم به شمار نیایند و به صورت غیر قابل ملموس در محیط های مجازی صورت گیرد میباشد. آنچه مسلم است. کلاهبرداری در فضای مجازی با منفعت ، خدمات و امتیازات مالی بزه دیده سر و کار دارد بدین صورت که قصد تحصیل مال غیر و ورود ضرر و زبان مادی به بزهدیده وجود داشته باشد. در این مقاله سعی شده است که به ابعاد و اجزای تشکیل دهنده ی جرم کلاهبرداری در فضای مجازی و روشهای ارتکاب این جرم بپردازیم.

Keywords:

فضای مجازی , جرم , بزه دیده , کلاهبرداری